Archiwum miesięcy: czerwiec 2012

30. 06. 2012, sobota

Ewangelia Św. Mateusza 8, 5 -17

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”. Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: «Idź», a idzie; drugiemu: «Chodź tu», a przychodzi; a słudze: «Zrób to», a robi»”. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Do setnika zaś Jezus rzekł: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka opuściła ją. Wstała i usługiwała Mu. Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: „On wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby”.

Rozważanie:

• Zasadnicze przesłanie uzdrowień dokonywanych przez Jezusa to objawianie miłosierdzia, miłości i chwały Bożej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. (J 2, 11) Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła. (Łk 17,17-19)
• Drugim ważnym elementem w uzdowieniu jest wiara proszących o uzdrowienie, niekoniecznie chorego. Jezus zdumiony wiarą setnika mówi: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Do setnika zaś Jezus rzekł: Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.
• Jezus  prowokuje do proszenia o wiarę, do wzmacniania wiary: Lecz jeśli możesz co, zlituj się nad nami i pomóż nam! Jezus mu odrzekł: Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy. Natychmiast ojciec chłopca zawołał: Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu! (Mk 9, 22b-24)
• Jezus uzdrawia chorego człowieka, aby uzdolnić go do posługi. Taka sytuacja miała miejsce z teściową Piotra. Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ja za rękę, a gorączka ja opuściła. Wstała i usługiwała Mu.
• Uzdrowienie zawsze powoduje wzrost świadomości naszej własnej tożsamości, nie tylko chrześcijańskiej, ale i jako osoby. Daje większe zrozumienie tego, kim jesteśmy we wszechświecie. Daje zrozumienie tego, czym różnimy się od wszystkich innych ludzi i jak bardzo wyjątkowa jest nasza osobista misja i powołanie. Takiego powołania, jakie ty masz, nikt inny dotąd nie miał i mieć nie może.
• Jezus wiedząc, że często uzdrowienie jest źle wykorzystywane przez ludzi, czasem świadomie go nie udziela. Doskonale wie, że gdyby to zrobił, ludzie mogliby ten fakt (podobnie jak faryzeusze) obrócić przeciwko Niemu i popaść w jeszcze większy grzech niż ten, w którym żyli dotychczas.
• Jezus uzdrawia wszelkie choroby i wszelkie słabości. Do czego potrzebne jest ci twoje uzdrowienie? Jak wykorzystasz zdrowie i darowaną wolność? Jezus nie uzdrawia nas po to, byśmy poczuli się lepiej, ale byśmy wypełnili misję, do której jesteśmy wezwani.

Modlitwa:

Jezu potrzebuję Twojego uzdrowienia, uwolnienia lub zabrania uciążliwej słabości. Obdarz mnie pragnieniem zrealizowania mojej misji  wyznaczonej mi przez Ojca niebieskiego.