Archiwum z dnia: 25 kwietnia 2013

25.04.2013, czwartek  (święto Marka ewangelisty) 

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia Św. Marka 16, 15- 20 

Jezus ukazawszy się Jedenastu rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.

Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie”.

Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.

Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Marek ewangelista pojawia się na kartach Dziejów Apostolskich przy pierwszej wyprawie misyjnej, razem z Pawłem i Barnabą. To rodzina Barnaby. Marek, być może ze względu na swoją młodość, a więc w jakimś stopniu psychiczną niedojrzałość, przypuszczalnie także z powodu ogromnych trudów wyprawy misyjnej, wystawia apostołów do  „wiatru” i wraca do domu nie skończywszy wyprawy.
• Widać wyraźnie, że każdy ma swój czas dojrzałości. Marek po pewnym czasie dojrzał i na kartach Nowego Testamentu widać go przy św. Piotrze, a ponadto staje się autorem pierwszej Ewangelii.
• Jezus zmartwychwstały wysyła swoich uczniów na cały świat. Być chrześcijaninem oznacza być posłanym. Przy Marku ewangeliście można zobaczyć, że nasze posłanie może mieć różny wymiar. W nasze posłanie wpisane są również nasze słabości. Bóg bowiem ma głęboką świadomość kogo posyła ze swoją Ewangelią, ma świadomość słabości i kruchości człowieka.
• Apostoł narodów pisze krótko i dobitnie: Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. (2Kor 4, 7) Łukasz nadmienia: Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. (Łk 10, 3)
• Jezus wyposaża posłanych w swoją władzę: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rak, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie.
• Możemy zadać sobie pytanie: Czy chodzimy i głosimy Dobra Nowinę tam gdzie zostaliśmy posłani? Czy wykorzystujemy okazje do przyznawania się do Jezusa? Czy korzystamy z władzy udzielonej nam przez Jezusa Chrystusa?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu daj mi odwagę głoszenia Dobrej Nowiny wszędzie tam, gdzie jestem posłany. Proszę Cię o radość dzielenia się Bogiem żywym.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie)

Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia  jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?