Archiwum z dnia: 23 maja 2017

23.05.2017, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 16, 22-34

Tłum Filipian zwrócił się przeciwko Pawłowi i Sylasowi, a pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. Po wymierzeniu wielu razów wtrącili ich do więzienia, przykazując strażnikowi więzienia, aby ich dobrze pilnował. Ten, otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby.
O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. Gdy strażnik więzienia zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. «Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy!» – krzyknął Paweł na cały głos.
Wtedy tamten zażądał światła, wskoczył do lochu i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa. A wyprowadziwszy ich na zewnątrz, rzekł: «Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?» «Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom».
Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• …pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. Jezus przewidział, że takie sytuacje będą miały miejsce: „Pamiętajcie na słowo , które do was powiedziałem : ” Sługa nie jest większy od swego pana ” . Jeżeli Mnie prześladowali , to i was będą prześladować” (J 15,20). Człowiek ma naturalną skłonność do unikania bólu i cierpienia, jednak gdy gotów jest je zaakceptować, gdy w grę wchodzą większe wartości. Dla Pawła i Sylasa tą większą wartością od doznawanych prześladowań było wyznawanie Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela i Pana, najwyższej wartości życiowej, punktu, wokół którego zorientowane jest całe ich życie. Czy Jezus jest dla ciebie taką wartością, że ze względu na Niego byłbyś gotów znieść odrzucenie np. w środowisku pracy, bo twoje poglądy na życie odbiegają od większości?
• O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. Odarci z szat, pobici, wtrąceni do lochu, z zakutymi nogami – śpiewają hymny, czyli uwielbiają Boga. Na pewno też dziękują, bo sam Paweł pisał „Dziękujcie zawsze za wszystko Bogu Ojcu w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa!” (Ef 5,20). Czy tak zwany „zdrowy rozum” nie podpowiada nam, że to przecież jakieś szaleństwo, że może Paweł i Sylas to jacyś „psychole”, masochiści, którzy lubują się w cierpieniu? W takiej sytuacji właściwe są raczej płacz i narzekanie. Ale może, z drugiej strony, ich wolność jest tak wielka, że nic nie jest w stanie nią zachwiać? Św. Paweł napisze póżniej w Liście do Rzymian, że Bóg z tymi, którzy Go miłują współdziała we wszystkim dla ich dobra (Rz 8,28). Zobacz jak z tej beznadziejnej sytuacji Bóg wyprowadził dobro dla setnika i jego domu. Jak jest twoja postawa w sytuacjach trudnych – czy wielbisz i dziękujesz, bo jesteś przekonany, że Bóg jest ponad wszystko i ze wszystkiego może uczynić dobro dla ciebie i twoich bliskich, czy raczej narzekasz i ciągle winisz innych?
• Dalszy fragment tekstu pokazuje nam, że ta wolność wewnętrzna pochodzi z wiary w Jezusa. Uwierz w Pana Jezusa – odpowiedzieli mu – a zbawisz siebie i swój dom. Uwierz w języku Biblii nie oznacza „zaakceptuj rozumem” ale „zaufaj” i to zaufanie jest decyzją woli mającą swoje konsekwencje. W przypadku setnika jest to decyzja o przyjęciu chrztu. A jak wyraża się twoje zaufanie na co dzień? Jakie twoje decyzje w codziennym życiu potwierdzają twoje zaufanie Jezusowi?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, przemień swoim Słowem moją postawę biadolenia i narzekania na wszystko i wszystkich w postawę dziękczynienia za Twoją obecność i troską o mnie.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?