CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRZYJMOWAĆ WEZWANIE DO NIEUSTANNEGO NAWRACANIA SIĘ
08.01.2018, poniedziałek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Marka 1, 14-20
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.
Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
Powołanie uczniów jest poprzedzone wezwaniem do nawrócenia. Jest to proces nieustanny, nie mający końca i tylko jako taki ma sens, bo do końca życia będziemy na drodze do świętości.
- Za każdym razem, kiedy czytamy Ewangelię jesteśmy wzywani do zmiany swojego życia. Czytanie Słowa i nie konfrontowanie Go z naszą rzeczywistością, buduje w nas przekonanie o samowystarczalności. Owa samowystarczalność jest owocem pychy. Nie potrzebujemy żywego Jezusa i sami dla siebie stajemy się wykładnią dobra i zła.
Wolimy nauczanie Mistrza odnosić do bliźniego , a nie do siebie samych, co w konsekwencji powoduje, że prawie nikt z nas nie traktuje tego poważnie.
- Słowo Boga ma moc stwarzać, uzdrawiać, pocieszać, a przede wszystkim się wypełniać. Odczuli to pierwsi uczniowie, kiedy spotkali Jezusa i na Jego słowo porzucili swoją pracę.
- Każdego dnia jesteśmy wzywani do uwierzenia w Ewangelię. W konkretnym urywku powinniśmy powierzać się Jemu i prosić Go z wiarą, abyśmy umieli przyjąć Jego szczególny dar, jaki daje nam w tym fragmencie. Wtedy nasze nawrócenie stanie się faktem, a najbliżsi na pewno je zauważą.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, daj mi łaskę życia według Twego Słowa i niech doświadczam Jego mocy.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?