Archiwum z dnia: 7 lutego 2018

PRZYJĄĆ PANA, TO TROSZCZYĆ SIĘ O CZYSTOŚĆ SWOJEGO SERCA

07.02.2018, środa

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 7, 14-23

Jezus przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego:
«Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!»
Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o tę przypowieść. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i zostaje wydalone na zewnątrz». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.
I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Kategoria czyste-nieczyste była kształtowana latami przez Żydów. Nieczystość rytualną uniemożliwiającą odprawianie kultu zaciągano z zewnątrz (np. poprzez dotknięcie chorego). Dlatego ustalono zasady, które ją znosiły. Z czasem jednak zasady stały się dla Izraelitów ważniejsze od samej relacji z Bogiem.
  • „Wnętrze” w Nowym Testamencie, stanowi centrum człowieka, oznacza jego serce i duszę, źródło myślenia, uczuć i chcenia, miejsce podejmowania decyzji. Tam toczy się nasz dialog z samym sobą, powstają myśli, plany, zamysły. Jeśli w wyniku podejmowanego wysiłku będzie wzrastać miłość do Boga, pragnienie coraz lepszego poznania Go i bycia z Nim, to nie wpadniemy w spiralę pustych rytuałów, dzięki którym chcielibyśmy „kupić” sobie niebo. Prawdziwa pobożność nie polega na ślepym przestrzeganiu przepisów, ale na wewnętrznej przemianie.
  • „Potrawa” odzwierciedla nasze życie wewnętrzne. Dopóki do serca nie dopuszczamy złych treści, jakie pojawiają się w naszych myślach, nie utożsamiamy się z ich treścią, to choćby były najbardziej natrętne, pozostają jedynie pokusami. Wysiłek duchowy polega na ciągłym rozeznawaniu nachodzących nas myśli i przyjmowaniu dobrych, a odrzucaniu złych. To jak będziemy rozeznawać zależy od tego, Kto lub co jest dla nas odniesieniem. Czy dbam o wrażliwość sumienia? W jaki sposób?
  • Ewangelia zachęca do dbania o czystość serc, a nie o wygląd zewnętrzny. Cóż z tego, że wyglądam na człowieka sprawiedliwego, a serce jest pełne pychy, nienawiści? Cóż z tego, że w oczach ludzi jesteśmy zgodną rodziną, a ciągle mamy „ciche dni”. Mam nie udawać dobrego, ale być dobrym, nie udawać pobożnego, ale oddawać swoje życie Bogu. Co jest dla mnie ważniejsze: osąd ludzki, czy czyste serce?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, przepraszam Cię za każdy mój grzech, a dziś szczególnie za grzeszne myśli. Proszę Cię, umacniaj dobro w moim sercu i daj łaskę ciągłego nawracania się.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?