CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM I DOSTRZEGAĆ CUDA

10.02.2018, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 8, 1-10

W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka». Odpowiedzieli uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?» Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem». I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać. Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.
Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „już trzy dni trwają przy Mnie” Ludzie, którzy szli za Jezusem byli pełni ufności. Musieli ją mieć, skoro byli z Nim już trzy dni na odludziu, bez zapasów, jedzenia. Zostawili swoją codzienność, zajęcia, sprawy niecierpiące zwłoki, majątek… i byli z Nim. Może część zrezygnowała i wróciła wcześniej, ale to Ci, którzy zostali, doczekali się cudu. Warto poczekać, nie zniechęcać się, bo On nie zapomina o nas i zna nasze potrzeby – nawet te najdrobniejsze i przyziemne. Czasem trzeba być uważnym żeby zauważyć cud. Może część z zebranych po prostu zjadła myśląc, że apostołowie przynieśli im jakieś swoje zapasy. Nie wiedząc, że na ich oczach wydarza się coś niezwykłego. Czy widzę w swoim życiu działanie Boga?

• „Żal Mi tego tłumu” to słowa Jezusa a nie Jego apostołów. To On widzi potrzebę zgromadzonych. On wychodzi z inicjatywą. Często jesteśmy bardzo blisko potrzebujących osób a nie widzimy ich potrzeb. Innym razem, kiedy nawet je dostrzegamy, nie wiemy w jaki sposób pomóc. Jezus wie co jest potrzebne i w jaki sposób najlepiej temu zaradzić. Ale często chce to czynić z naszą pomocą: „i dawał uczniom, aby je rozdzielali”.Jak często odpowiadam na zaproszenie Jezusa do działania?

• „Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?” Apostołowie podchodzą do problemu po ludzku, nie widzą prostego rozwiązania. W pobliżu nie ma gdzie się zaopatrzyć, a oni sami mają tylko siedem chlebów i parę rybek. Po ludzku patowa sytuacja. Zapominają o Jezusie, zdają się jedynie na swoje siły…. Jak często polegam tylko na sobie?

• „i dawał uczniom, aby je rozdzielali” Uczniowie zaryzykowali. A co stałoby się, gdyby do cudu nie doszło? Albo nie dla wszystkich by starczyło? Pretensje tłumu, że tamci dostali a oni nie. Ryzykujmy dla Jezusa, bo dzięki temu w życiu innych ludzi mogą dziać się cuda!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Ci Jezu, że mogę z Tobą być kiedy tylko chcę … a Ty czynisz cuda.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?