NAWRACAĆ SIĘ, TO PYTAĆ PANA O POST

16.02.2018, piątek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 9, 14-15

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?” Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Pytanie uczniów Jana skierowane do Jezusa: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy…” można odwrócić i zadać je już nie Jezusowi, lecz samemu sobie: Dlaczego ja nie poszczę? Uczniowie Jezusa nie pościli, gdyż pan młody był razem z nimi i cieszyli się Jego obecnością. A jakie ja mam na to usprawiedliwienie?
• Jezus nie potępił tego, że Jego najbliżsi teraz nie poszczą. On zapowiedział, że „gdy zabiorą im pana młodego wówczas będą pościć„. Można powiedzieć, że gdy nadejdzie właściwy moment, to będą pościć. Rodzi się we mnie pytanie, jaki będzie ten właściwy moment dla mnie i kiedy on nastąpi? Dla uczniów tym momentem była śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezusa. A czym on będzie dla mnie? Czy muszę czekać, aż coś spektakularnego się wydarzy w moim życiu i wówczas będę pościł?

• Bóg nie chce twojego i mojego umartwiania na siłę. On inaczej widzi post. Pięknie to ujmuje dzisiejsze pierwsze czytanie: „Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie” (Iz 58, 6-7).

• Właściwy post przynosi dobre owoce, jak pisze Prorok: „Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!” (Iz 8-9a).
• Porozmawiaj z Panem w ten pierwszy piątek Wielkiego Postu jak masz pościć? Może nie musisz sobie czegoś odmawiać, może Pan chce abyś zrobił coś dla drugiego człowieka, może z kimś porozmawiał, kogoś odwiedził? To proste. Pytaj!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu jakiego postu ode mnie oczekujesz? Naucz mnie pościć.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?