NAWRACAĆ SIĘ, TO ZACHOWYWAĆ JEGO PRZYKAZANIA

07.03.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według świętego Mateusza 5,17-19

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.
Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Historia Starego Testamentu pokazuje, jak Bóg prowadzi swój lud i przemawia do niego na różne sposoby. Stary Testament przygotowuje do wydarzeń zawartych w Nowym Testamencie. Prawo i Prorocy zapowiadali Mesjasza. Nowy Testament zaś jest wypełnieniem obietnic Starego Testamentu (por. KKK 140). Jezus te zapowiedzi wypełnił. Bez ST nie zrozumielibyśmy zbawczej misji i posłannictwa Jezusa. Jednocześnie poprzez swoje nauczanie i przykład pokazała nam, jak wypełniać Prawo, jak bezwarunkowo kochać Boga i drugiego człowieka, aż po rezygnację z samego siebie. Kiedy ostatni raz poświęciłem się (dobrowolnie lub byłem zmuszony) ze względu na innych? Czy moja reakcja na to? Czy Jezus też by tak zareagował?
• Bóg, który nieustannie pragnie zbliżać się do człowieka, objawił się człowiekowi w Jezusie („kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca” (J 14,9), bo „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J10,30)). Objawił się, jako kochający nas do szaleństwa Ojciec, gotowy ponieść największe cierpienie, abyśmy mogli mieć udział w radości życia wiecznego.
• „nie zmieni się, aż się wszystko spełni”; wszystko w oczach Boga zachowuje swoją wartość, zgodnie z Jego zamiarem. Stałość, niezmienność są przymiotami Boga, „u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności” (Jk 1,17). To co raz zamierzył jest niezmienne: „tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa” (Iz 55,11).
• przykazania; Jezus powiedział, że najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości Boga i bliźniego. Jak ja realizuję to w swoim życiu? Co mi w tym przeszkadza, a co pomaga? Czy znam Dekalog, Przykazania Kościelne? Jaki jest mój stosunek do nich?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Święty, ożywiaj moją gorliwość w naśladowaniu Jezusa.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?