NAWRACAĆ SIĘ BY PRZYJĄĆ DARMOWĄ ŁASKĘ ZBAWIENIA

11.03.2018, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

List do Efezjan 2, 4-10

Bracia: Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia – łaską bowiem jesteście zbawieni – razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przeogromne bogactwo swej łaski okazać przez dobroć względem nas, w Chrystusie Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków Czy uświadamiasz sobie, że Bóg ukochał Cię pierwszy – zanim się postarałeś, zanim Go poznałeś. On nieustannie jest pierwszy – także teraz, gdy jeszcze nie dostrzegasz wielu swoich grzechów – On kocha i chce obdarować łaską.
• To Jego pierwszeństwo w miłości jest kluczowe – Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. (…) nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. Naszym zadaniem nie jest zasłużenie na zbawienie, ale przyjęcie go. Próba zapracowania na zbawienie często przeobraża się w postawę samo-zbawienia. Człowiek uważa, że żyje zgodnie ze swoim sumieniem, że jest dobry dla wszystkich, nikogo specjalnie nie krzywdzi – i dlatego Bóg „będzie musiał” go zbawić. Słowo Boże mówi, że zapłatą za grzech jest śmierć (Rz 6,23), i żadna ilość dobrych uczynków nie ma mocy zbawić człowieka i spłacić tego długu. Postawa samozbawienia oznacza odrzucenie zbawienia wysłużonego przez Jezusa na krzyżu. W czym/ w kim pokładasz nadzieję na zbawienie – czy nie opierasz się za bardzo na swoich zasługach, pobożności?
• stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. Św. Paweł chwilę dalej wyjaśnia, że nie chodzi absolutnie o zupełne zaprzestanie czynienia dobra. Ważna jest intencja i kolejność. Niewłaściwe podejście jest takie, że człowiek musi wykonać jakąś pracę, czynić dobre uczynki, aby zasłużyć na zbawienie, na przychylność Boga – to podejście starotestamentalne. Krzyżowa ofiara Jezusa spowodowała rewolucję. Najpierw Bóg ofiarowuje nam łaskę zbawienia niezasłużenie, i potem dzięki temu możemy korzystając z Jego łaski mieć udział w szerzeniu dobra. Jak traktujesz swoje dobre uczynki, jaka intencja im przyświeca? Czy w głębi serca nie „zbierasz punktów” u Pana Boga, aby Go przekonywać o swojej świętości?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Ci Panie, że Ty pierwszy mnie umiłowałeś, że całkowicie za darmo dajesz mi łaskę wiecznego życia w Twojej obecności!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?