Archiwum z dnia: 14 marca 2018

14.03.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga proroka Izajasza 49,8-15

Tak mówi Pan: «Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: „Wyjdźcie na wolność!”, a marniejącym w ciemnościach: „Ukażcie się!”
Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko. Nie będą już łaknąć ani pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów. Wszystkie me góry zamienię na drogę i moje gościńce wzniosą się wyżej.
Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z północy i z zachodu, a inni z krainy Sinitów. Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi».
Mówił Syjon: «Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał ». «Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie!»

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię”; zazwyczaj brak nam cierpliwości, chcielibyśmy wszystko od razu (wysłuchania modlitw, spełnienia oczekiwań,…). Gdy tak nie jest, wtedy wkrada się zwątpienie. A Bóg mówi: spokojnie, poczekaj aż „nadejdzie czas„. W czym brakuje mi cierpliwości? Czy proszę o cierpliwość?
• „Pan mnie opuścił”; czy mam poczucie opuszczenia z powodu niewysłuchania modlitw, albo wysłuchania „nie według moich pomysłów”? Może nie słyszę głosu Boga w moim sercu? To, że nie słyszę głosu Boga, nie znaczy, że On nie mówi. Może to mój grzech oddziela mnie od Niego? A może pośród tylu bodźców zupełnie nie uwrażliwiam mojego serca na Jego głos? Ale muszę mieć pewność wynikającą z obietnicy: „Ja nie zapomnę o tobie”, gdyż „wyryłem cię na obu dłoniach” (Iz 49,16), „oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,18-20)”.
• „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu?”; to nie jest możliwe. Może je porzucić, zostawić, ale nie zapomni. A Bóg nigdy nie wyrzeknie się swoich dzieci, nawet wtedy, gdy sam zostanie przez nie porzucony. Jego miłość jest większa od naszych grzechów. Jest większa od miłość matki do dziecka, która jest zdolna wskoczyć w ogień za swoim dzieckiem. On jest czułym Ojcem, który nieustannie przytula nas do policzka jak niemowlę (Oz 11,4). Jego miłość jest delikatna, nie narzucająca się, szanująca wolność człowieka. Czy jestem Mu wdzięczny za to? Czym to się przejawia?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, pozwól mi czuć Twoją obecność, naucz dostrzegać Twoje działanie w moim życiu i nieustannie wzbudzaj wdzięczność za Twoją miłość.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?