SPOTKAĆ ZMARTWYCHWSTAŁEGO I BYĆ PROWADZONYM W SŁABOŚCI

14.04.2018, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 6, 1-7

Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: „Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa”. Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce. A słowo Boże rozszerzało się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Po zesłaniu Ducha Świętego uczniowie gromadzą się we wspólnocie jerozolimskiej. Apostołowie głoszą Jezusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego, ale codzienne życie wspólnoty nie jest pozbawione zwykłych problemów: Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Wydaje się, że zesłanie Ducha Świętego było niedawno, a wspólnota boryka się z prozaicznymi problemami. Wszyscy chcieli inaczej, a wyszło jak zawsze.

• Zesłanie Ducha Świętego nie zwalnia chrześcijanina z codziennego nawracania się. Dopiero tenże Duch uzdalnia chrześcijan  do głoszenia Jezusa, ale także prowadzi drogą upodabniania się do Syna Bożego, czyli zwyczajnie do nawracania się, to znaczy, jak mówi św. Paweł, do przemiany człowieka z cielesnego w duchowego.

• Bóg żywy prowadzi  Kościół pierwotny właśnie pośród słabości. Owe słabości i grzechy wyznaczają pewną drogę we wspólnocie Kościoła. Szemranie hellenistów sprawiło powołanie pierwszych diakonów. Nie byli to ludzie przypadkowi. Łukasz nadmienia, że mieli być to ludzie cieszący się dobrą sławą, pełni Ducha Świętego i mądrości.  W niedługim okresie czasu jeden z diakonów –  Szczepan –  odda swoje życie za Jezusa, a Filip nawróci dworzanina etiopskiego, który poniesie Dobrą Nowinę do swojego kraju.

• Bez Ducha Świętego nie jesteśmy w stanie być chrześcijanami, bez Ducha Świętego nie ma możliwości postępowania w świętości. On również prowadzi nas pośród naszych słabości i ukazuje nowe kierunki służenia i wzrastania.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję za Twojego Ducha Świętego. Dziękuję za prowadzenie mnie pośród moich słabości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?