Archiwum z dnia: 29 maja 2018

29.05.2018, wtorek , Wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej, dziewicy

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 10, 28-31

Piotr powiedział do Jezusa: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą».
Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi»

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Gdy pierwszy raz czytałem ten fragment pomyślałem sobie o osobach konsekrowanych. To obietnica skierowana do nich! Pomyślałem sobie: te słowa nadają sens ich powołaniu, które jest przecież wyrzeczeniem się „świata” na rzecz Boga. Lecz przecież ich powołanie wynika z miłości do Jezusa, a nie z zimnej kalkulacji by otrzymać „stokroć więcej teraz” i „życia wiecznego w czasie przyszłym”. Gdzie jest w takim razie miłość do Boga?
• Definicja i sens miłości zawiera się w ostatnim zdaniu. Wyobraź sobie peleton kolarski. Lider jest dobrze widoczny, gdyż jedzie na przedzie. Widzi przed sobą tylko swój cel, czyli wygraną. Zmaga się ze sobą, by osiągnąć cel, który sobie wyznaczył. Tymczasem na końcu jadą zazwyczaj samochody wsparcia: karetka i serwis techniczny. To ludzie, których wzrok skierowany jest wyłącznie na zawodników. To oni troszczą się by szczęśliwie, zdrowo i z jak najlepszym wynikiem dotarli do mety. Lider patrzy na siebie, a ostatni na innych ludzi. To jest właśnie definicja miłości dla Boga i Ewangelii, która zapewnia dobrobyt i zbawienie.
• Czy będąc wierzącym chrześcijaninem, którego prawdziwym celem jest zbawienie, troszczysz się o dusze innych ludzi? Czy może jesteś skupiony na realizacji kolejnych celów życiowych, nawet tych najszlachetniejszych, które prowadzą Ciebie samego do wyznaczonego celu? Czy dla głoszenia Ewangelii, słowem lub świadectwem życia, jesteś w stanie poświęcić swój czas, siły czy pieniądze? A może gnasz przez życie, by zapewnić sobie i rodzinie lepszy byt a sprawy Boga pozostawiasz na „Niedziele i Święta”? Wtedy Twój cały wysiłek pójdzie na marne, gdyż nie zapewni Ci najważniejszego, czyli zbawienia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu dziekuję Ci za Twoją miłość do mnie. Naucz mnie proszę patrzeć tak, bym dostrzegał Ciebie w innych, potrafił dzielić się tym, co otrzymuję od Ciebie oraz świadczył o Tobie moim życiem.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?