Archiwum z dnia: 11 lipca 2018

11.07.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 19,27-29

Piotr powiedział do Jezusa: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?”
Jezus zaś rzekł do nich: „Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach i będziecie sądzić dwanaście pokoleń Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci lub siostry, ojca lub matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne odziedziczy”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• „opuściliśmy wszystko”; Właściwie wszystko z czego moglibyśmy zrezygnować, wszystko co moglibyśmy zostawić dla Jezusa, tak naprawdę nie jest nasze, „bo do Niego świat należy i wszystko, co go napełnia” (Ps 50,12).To co więc uważamy, że posiadamy i tak należy do Boga, a my jedynie dostaliśmy do użytkowania. Ale czy jestem w stanie zrezygnować – zwrócić Jezusowi swoje rzeczy, dobra, ludzi, swój czas?
• Jesteśmy wezwani do radykalizmu. „Wszystko”, to znaczy nie zostawić nic dla siebie, nie zabezpieczyć się po ludzku, nie zostawić sobie żadnego zastrzeżonego miejsca, to znaczy oddać Jezusowi każdy zakamarek swojego życia, zwłaszcza tego chorego, niedomagającego, słabego, brudnego. Co schowałem przed Jezusem, zatrzymałem dla siebie?
• Aby „pójść za Jezusem” trzeba Go słyszeć, widzieć, wiedzieć do czego nas wzywa, a następnie odpowiedzieć na wezwanie. Czy wsłuchuję się na modlitwie w to, co Jezus do mnie mówi? Czy rozpoznaję Jego wolę? Czy chcę ją czynić?
• „stokroć więcej otrzyma i życie wieczne odziedziczy”; wierzymy, że pójście za Jezusem przyniesie nam nagrodę.  „Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy (Hbr 11,1). A co to będzie, tego „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2,9).

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Z całego serca swego szukam Ciebie; nie daj mi zboczyć od Twoich przykazań! (Ps 119,10)

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?