Archiwum z dnia: 16 lipca 2018

16.07.2018, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Proroka Izajasza 1,11-17

„Co Mi po mnóstwie waszych ofiar? – mówi Pan. Syt jestem całopalenia kozłów i łoju tłustych cielców. Krew wołów i baranów, i kozłów Mi obrzydła. Gdy przychodzicie, by stanąć przede Mną, kto tego żądał od was, żebyście wydeptywali me dziedzińce?Przestańcie składania czczych ofiar! Obrzydłe Mi jest wznoszenie dymu; święta nowiu, szabaty, zwoływanie świętych zebrań, nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości. Nienawidzę całą duszą waszych świąt nowiu i obchodów; stały Mi się ciężarem; sprzykrzyło Mi się je znosić. Gdy wyciągniecie ręce, odwrócę od was me oczy. Choćbyście nawet mnożyli modlitwy, Ja nie wysłucham. Ręce wasze pełne są krwi. Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie”.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Prorok Izajasz ukazuje nam dziś fałszywą pobożność. Padają bardzo mocne słowa: obrzydłe, nienawidzę cała duszą, sprzykrzyło mi się, stały mi się ciężarem. Poprzez użycie takich słów prorok chce nas przestrzec, abyśmy nie robili tego, co jest fałszywą pobożnością.

• Na czym polega owa fałszywa pobożność? Najogólniej można powiedzieć, że Bogu, używając bardzo ludzkiego, potocznego języka, jest niedobrze, gdy ma do czynienia z ludźmi, którzy mnożą pozorne uczynki pobożności, pobożności, która pozbawiona jest treści. Chodzi o takich, którzy  wykonują coś na pokaz, ale w środku, jak mówi Jezus do faryzeuszy w Ewangelii św. Marka: „pełni są niegodziwości”.

• Druga część tekstu pokazuje natomiast na czym polega prawdziwa pobożność, taka, która podoba się Bogu. Tą część można by w zasadzie streścić w jednym wyrażeniu: „nawracajcie się!”. Zobaczmy, że tekst podaje nam jak na tacy to wszystko, czego oczekuje od nas Bóg, wszystko co wcielone w życie będzie stanowiło prawdziwą pobożność.

• Obmyjcie się, czyści bądźcie, usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu pokazuje, że nasze nawrócenie to najpierw zwrócenie się do samego Boga – to On ma moc nas oczyścić przez ofiarę Jezusa Chrystusa w sakramencie pojednania. To on daje nam siły abyśmy mogli przynosić owoce dobrych czynów.
• Po drugie, praktykowanie prawdziwej pobożności wymaga konkretów w stosunku do drugiego człowieka, ponieważ, jak mówi św. Jan „kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1J 4,20). Izajasz jest bardzo konkretny: „Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, w obronie wdowy stawajcie”.
• Spróbuj w tym rozważaniu zastanowić się nad pytaniami: Czy moja pobożność nie jest tylko na pokaz? Czy przychodzę regularnie do Jezusa w sakramencie pojednania po siły   do praktykowania prawdziwej pobożności? Czy moja pobożność jest konkretna  – po czym to poznajesz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi zobaczyć i zrozumieć gdzie w moim życiu pobożność jest fałszywa, oczyść mnie i pobudź moje serce do pełnienia uczynków miłości wobec innych.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?