Archiwum z dnia: 4 sierpnia 2018

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WYBRAĆ NA PRZYGODĘ, KU SPOTKANIU BOGA ŻYWEGO

04.08.2018, sobota , św. Jana M. Vianneya, patrona proboszczów

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 14, 1-12

W owym czasie doszła do uszu tetrarchy Heroda wieść o Jezusie. I rzekł do swych dworzan: „To Jan Chrzciciel. On powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w nim”. Herod bowiem kazał pochwycić Jana i związanego wrzucić do więzienia. Powodem była Herodiada, żona brata jego Filipa, Jan bowiem upominał go: „Nie wolno ci jej trzymać”. Chętnie też byłby go zgładził, bał się jednak ludu, ponieważ miano go za proroka. Otóż kiedy obchodzono urodziny Heroda, tańczyła córka Herodiady wobec gości i spodobała się Herodowi. Zatem pod przysięgą obiecał jej dać wszystko, o cokolwiek poprosi. A ona, przedtem już podmówiona przez swą matkę, powiedziała: „Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela”. Zasmucił się król. Lecz przez wzgląd na przysięgę i na współbiesiadników kazał jej dać. Posłał więc kata i kazał ściąć Jana w więzieniu. Przyniesiono głowę jego na misie i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją swojej matce. Uczniowie zaś Jana przyszli, zabrali jego ciało i pogrzebali je; potem poszli i donieśli o tym Jezusowi.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Co miał z życia Jan Chrzciciel? Urodził się w starości swoich rodziców, wiele lat spędził na pustyni i raptem jego życiowa misja trwała około roku. Na koniec  został  uwięziony i ścięty. Ot cała historia życia jednego z największych proroków na przełomie Starego i Nowego Testamentu. Ktoś powie – życie chłop zmarnował.

  • Jednak Bóg żywy tajemnicę życia obfitego złożył niekoniecznie w dobrach materialnych i w używaniu tych dóbr. Tajemnica szczęścia jest związana z sercem człowieka, a nie z jego dobrami materialnymi. Wiele osób ma swoim ogrodzie równo przyciętą trawę, dobrze wyposażony dom, a przed nim Mercedesa i niekoniecznie są szczęśliwi.

  • Życie Jana Chrzciciela, ale także życie Jezusa, ukazuje, że nasze szczęście związane jest z odnalezieniem Boga wewnątrz swojego serca i zrealizowania misji powierzonej nam przez Boga żywego. Ignacy Loyola pisze o miejscu i roli dóbr materialnych w naszym życiu tak: (…) człowiek ma korzystać z nich w  całej tej mierze, w jakiej one mu pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu. (Ćwiczenia Duchowne, nr 23). Czy to, co posiadasz, służy ci do życia z Bogiem, czy jest w tym przeszkodą, np. przez brak czasu dla Boga, bo przecież zawsze można powiększać to, co się ma?

  • Święty Augustyn w swoich wyznaniach tak pisze o odkryciu Boga żywego w sercu: Późno Cię ukochałem, Piękności dawna i zawsze nowa! Późno Cię ukochałem! We mnie byłeś, ja zaś byłem na zewnątrz i na zewnątrz Cię poszukiwałem. Sam pełen brzydoty, biegłem za pięknem, które stworzyłeś. Byłeś ze mną, ale ja nie byłem z Tobą. Z dala od Ciebie trzymały mnie stworzenia, które nie istniałyby w ogóle, gdyby nie istniały w Tobie. Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moja głuchotę. Zajaśniałeś, i to usunęło moją ślepotę. Zapachniałeś wokoło, poczułem i chłonę Ciebie. Raz zakosztowałem, a oto łaknę i pragnę; dotknąłeś, a oto płonę pragnieniem Twojego pokoju.
  • Każdy sam na swój sposób musi odkryć Boga żywego w swoim sercu, na swojej drodze i w swojej historii życia. To wielka przygoda wewnętrzna, w którą należy się wybrać z całą wewnętrzna odwagą. Droga nie jest łatwa, ale na pewno jest fascynująca. Od nas zależy czy się na nią wybierzemy. Czy masz odwagę wybrać się na taką przygodę, aby spotkać w swoim sercu Boga żywego?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu daj mi wejść na drogę prawdziwej, wewnętrznej przygody. Daj mi w nowy sposób odkryć Ciebie, Boga żywego.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?