Archiwum z dnia: 14 sierpnia 2018

14.08.2018, wtorek , wspomnienienie świętego Maksymiliana Kolbego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Mądrości 3, 1-9

Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. W dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki. Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Święty Maksymilian Kolbe to zadziwiający święty. Człowiek schorowany, po gruźlicy, o jednym płucu. Prorok, który swoim działaniem przekraczał współczesny mu Kościół. Znany przeciętnemu katolikowi ze swojej śmierci w bunkrze głodowym w Oświęcimiu. Jednakże Oświęcim to ostatni okres jego życia. Jego życie, przynajmniej życie zakonne, było spoglądaniem w górę, czyli na wieczność. Autor Księgi Mądrości puentuje to w dosadny sposób: Zdało się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności. Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę. 

• Czy spoglądasz na swoje życie z perspektywy wieczności, czy tylko z perspektywy doczesnego zmagania? Jak przeżywasz swoje życie? Może nieustannie gdzieś gonisz i zdobywasz nowe stanowiska, dobra materialne, może kolekcjonujesz podróże albo jesteś fanem kuchni. Czy w tym wszystkimmasz czas na ciszę i spoglądanie w górę, w niebo, w czekającą wieczność? Co tak właściwie znaczy dla ciebie wieczność?
• Esesman w obozie koncentracyjnym krzyczał nie mogąc znieść spojrzenia Maksymiliana: Spoglądaj w dół, nie patrz na mnie. A on całe swoje życie uczył się spoglądać w górę. To nie umiejętność, którą człowiek opanowuje w jednej chwili. To umiejętność, którą się zdobywa przez swoje wybory. Ojciec Kolbe był człowiekiem całkowicie oddanym Maryi, a Ona uczyła Go posłuszeństwa słowu Bożemu, wrażliwości na słowo Boże, spoglądania na Boga. Autor księgi Mądrości pisze: Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych. Potrzebujemy jednakże akceptować Boży konkret i Boże wcielenie konkretnego słowa w życie, które często bywa inne niż nasze wyobrażenia. Jak często czytasz i słuchasz słowa Bożego? Czy jesteś posłuszny, gdy Słowo Boże mówi, porusza twoje serce? Czy potrafisz spoglądać na swoją rzeczywistość oczami słowa Bożego?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za Twoje Słowo. Dziękuję, że mogę spoglądać na moją rzeczywistość oczami Słowa Bożego.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?