Archiwum z dnia: 19 września 2018

19.09.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

1 List św. Pawła do Koryntian 12, 31 – 13, 13

Bracia: Starajcie się o większe dary, a ja wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą. Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadł wszelką wiedzę, i wiarę miał tak wielką, iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał – byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic mi nie pomoże. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie jest bezwstydna, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, nie jest jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy i po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne. Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś ujrzymy twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś będę poznawał tak, jak sam zostałem poznany. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość – te trzy: największa z nich jednak jest miłość.

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Zbyt trudne są te słowa – chciałoby się powiedzieć, bo ten opis miłości, do jakiej nas wzywa Bóg, może być przytłaczający. Bo to ja i Ty mamy być cierpliwi, łaskawi, nie unosić się gniewem, wszystko przetrzymać… Gdyby to było wymaganie, jakie Jezus nam stawia, to ewangelia nie byłaby dobrą, ale „złą nowiną” – pogrążającą nas w bezradności wobec naszej słabości i niemożliwości spełnienia wyśrubowanych żądań. Czy nie nosisz w sobie takiego obrazu chrześcijaństwa – jako trudnego, wymagającego sposobu życia?

• Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. (Ga 5,22) To jest odpowiedź Boga na naszą słabość i sedno chrześcijaństwa – przyjęcie Ducha Św. miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz 5,5) – Duch Św. daje tę miłość, do której sami nie jesteśmy zdolni. Im bardziej brakuje Ci sił i zdolności do kochania i im bardziej jesteś tego świadom – tym więcej w Tobie miejsca na Jego miłość i działanie. Każdy Twój upadek i przegrana miłości w relacjach pokazuje miejsce nie poddane jeszcze w pełni Bogu i działaniu Ducha Św. To miejsce, w którym sam chcesz sobie radzić zamiast pozwolić, by Bóg był miłością w Tobie.

• To jest cel naszej wiary – być tak napełnionym Duchem Św. i zjednoczonym z Jezusem, by móc powiedzieć ze św. Pawłem: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. (Ga 2,20) Na czym najbardziej skupiasz swoje „duchowe wysiłki” – na spełnianiu moralnych zasad i przykazań, czy na przyjmowaniu Ducha Św. i zjednoczeniu z Bogiem, który jest miłością? Czy nie stosujesz „duchowej siłowni”, ćwicząc swoją silną wolę i wytężając się w udoskonalaniu siebie, za bardzo opierając się na swoich siłach? Hymn o miłości jest obietnicą – taką miłość Duch Św. chce wlewać w Twoje serce zupełnie za darmo.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. daj mi zrozumieć tajemnicę Twojej miłości, Twojego zamieszkiwania we mnie. Pomóż mi bardziej zapragnąć Ciebie, jeszcze bardziej Cię przyjąć – bym miłował Twoją miłością!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?