Archiwum z dnia: 3 października 2018

03.10.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Hioba 9, 1-12. 14-16

Hiob tak odpowiedział swoim przyjaciołom: «Istotnie. Ja wiem, że tak jest. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy? Gdyby się ktoś z nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc. Umysłem mądry, a potężny mocą. Któż Mu się sprzeciwi, a ocaleje? Przesunie On góry, choć one nie wiedzą, kto je wywraca w swym gniewie. On ziemię porusza w posadach, tak iż się trzęsą jej filary. Słońcu daje rozkaz, a ono nie wschodzi, na gwiazdy pieczęć nakłada. On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach; On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów. Oto przechodzi, ale Go nie widzę, mija, ale Go nie dostrzegam. Porywa – któż Mu zabroni? Kto Mu powie: Co czynisz? Jakże ja zdołam z Nim mówić? Jakich dobiorę słów wobec Niego? Choć słuszność mam, nie odpowiem, a przecież błagać będę o litość. Jeśli zawołam, czy mi odpowie? Nie mam pewności, czy głos mój słyszy».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Umysłem mądry, a potężny mocą.(…) On ziemię porusza… Słońcu daje rozkaz… Warto czasem sobie odświeżyć świadomość tego, kim jest Bóg. Jak niewyobrażalnie nas przerasta, jak jest potężny, wszystko mogący i nieprzenikniony dla naszych słabych umysłów. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów. Jednocześnie jest obecny w naszej rzeczywistości i wciąż działa korzystając ze swej wszechmocy. Czy masz w sobie bojaźń Bożą? tzn. postawę uniżenia i szacunku wobec Boga, które płyną ze świadomości Jego potęgi, a Twojej małości, Jego odwiecznej doskonałości, i Twojej kruchej fizyczności i grzeszności serca? Czy nie okazujesz nonszalancji, nieuważności, niedbałości na modlitwie, mszy św. – zapominając z Kim masz do czynienia? 
• Ta ogromna potęga Boga byłaby przerażająca i przygniatająca, gdyby Pan nie objawił się nam jako miłość. Hiob jako człowiek Starego Testamentu ma dużą świadomość mocy Bożej, a jednocześnie nie ma pewności, co do przychylności Boga, a nawet tego, czy zostanie wysłuchany. Jakże ja zdołam z Nim mówić? Jeśli zawołam, czy mi odpowie? Nie mam pewności, czy głos mój słyszy. Czy nie nosisz w sobie takich obaw? Wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa na zawsze zmieniło tę perspektywę: teraz W Nim mamy śmiały przystęp [do Ojca] z ufnością dzięki wierze w Niego (Ef 3,12) Sam Chrystus zachęca, byśmy się zwracali do Boga: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. (J 16,23b). Jego męka i krzyż są największym dowodem miłości, w który nie godzi się wątpić. Jego zwycięstwo i dar Ducha Św. umożliwia życie w jedności z Nim: Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim (J 6,56). Która postawa jest Ci bliższa – Starego Testamentu czy Nowego Testamentu? Czy Twoją codzienność przeżywasz pamiętając o Jego ciągłej obecności? W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy (Dz 17,28) Jak często, w jakich sytuacjach na codzień zwracasz się do Boga?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. pomóż mi być uważnym na Twoją obecność wszędzie gdzie jestem, cokolwiek robię… pomóż pamiętać, że jesteś, kochasz, prowadzisz i umacniasz…

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?