CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM ŻYJĄC JAKO DZIECKO BOGA

10.10.2018, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 11, 1-4

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze… czyli Abba, co oznacza: tato, tatusiu. To nie jest tylko pierwszy wyraz w modlitwie. To postawa, z jaką należy podejść do modlitwy. Świadomość do kogo mówię, kim jestem, po co się modlę. Spójrz przez chwilę na to, jaka jest Twoja świadomość i postawa, kiedy odmawiasz Ojcze nasz, czy inaczej się modlisz.
• Spełnianie przykazań, modlitwa – pełnione z obawy przed złem, przed potępieniem – to postawa niewolnika, który czyni to, co musi – ze strachu. Starania podejmowane dla nagrody – życia wiecznego, ale i błogosławieństwa Bożego na ziemi – to postawa najemnika, który zarabia, liczy na zysk. Żaden z nich nie jest w relacji pozwalającej powiedzieć Tatusiu. Spełnianie przykazań, dobrych czynów i modlitwy podejmowane z miłości – to postawa dziecka wobec kochającego Taty. Nie możesz zasłużyć sobie na miłość Boga, nie możesz nic zrobić, by Cię kochał – bo Abba już nas uprzedził w miłości: Bóg sam pierwszy nas umiłował (1J 4,19). Ten, który jest miłością, kocha w sposób absolutnie doskonały, pełny i bezinteresowny. Nie możesz zrobic nic, by kochał bardziej, ani nie masz mocy, by Jego miłość zmniejszyć. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli (Ef 1,5)- wolą Wszechmocnego Abba jest, byś żył/ żyła jako Jego umiłowane dziecko – nie niewolnik i nie najemnik, byś już teraz cieszył się owocami zbawienia – dziecięctwem Bożym.
• Czy rozpoznajesz w sobie odruchy serca właściwe niewolnikowi lub najemnikowi? Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, (…) abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. (Ga 4,4-7a) Ta zmiana postawy zmienia wszystko! Absolutny pokój, niezachwiane poczucie bezpieczeństwa, szczęście bycia kochanym i otoczonym najczulszą troską, jakiej stale doświadcza się od Tatusia – potężnego Boga. Tylko Duch Św. może tej zmiany dokonać, we współpracy z Tobą – na Twoje zaproszenie – czy Mu pozwolisz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Ty wiesz wszystko… Duchu Św. przyjmuję Cię, przekonaj moje serce o miłości Ojca!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?