CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ZROZUMIEĆ ISTOTĘ ŚWIĘTOWANIA

22.01.2019, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Szabat – dzień w którym Bóg odpoczął. Słowo to można przetłumaczyć jako „zatrzymać się, przestać”. W księdze Wyjścia czytamy o szabacie: Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy (….). Chodziło o to, aby w szabat zatrzymać się, odpocząć „ku czci Pana”. Jednak z upływem czasu żydowskie przepisy dotyczące szabatu stawały się tak drobiazgowe, że trudno było je wszystkie zachować, przykładowo, zakazywano odbywać podróży dłuższych niż 1250 metrów, regulowano nawet możliwość udzielania pomocy człowiekowi, który znalazł się w niebezpieczeństwie. Przepis, który nadawał człowiekowi godność przez odpoczynek, stał się zniewoleniem, bo któż był w stanie wypełnić przepisy Prawa?
• Dla chrześcijan niedziela – dzień Pański, dzień ósmy – zastępuje szabat z jego przepisem odpoczynku ku czci Pana. Ale czy nie jest tak, że tak jak kiedyś Żydzi dołączymy do niego swoje drobiazgowe przepisy, mówiące dokładnie co można a czego nie można robić i tak samo staniemy się niewolnikami Prawa? W księdze Jeremiasza napisane jest, jak się tego ustrzec: Lecz takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach – wyrocznia Pana: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu” (Jr 31,33). Tym nowym przymierzem Boga z nami, tą gwarancją wolności od Prawa, jest osoba Jezusa. Zaproszenie Go do swojego życia i podtrzymywanie z Nim relacji przez sakramenty i Boże Słowo daje wolność świętowania. Jakie miejsce w twoim życiu i wyborach związanych z codziennością zajmuje Jezus? Czy Jezus jest w twoim sercu tak mocno wypisany, że cieszysz się na spotkanie z nim w niedzielnej Eucharystii?
• Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Jezus mówiąc te słowa do ciebie dziś chce, abyś zobaczył, że jesteś kimś więcej niż „robolem”, że nie żyjesz tylko dlatego, że sobie zapracowałeś na odpoczynek w niedzielę, ale żyjesz, ponieważ On powiedział : Żyj, rośnij! (Ez 16,6). Szabat – nasza niedziela – nasz odpoczynek „ku czci Pana”. Co jest w tym dniu dla ciebie najważniejsze?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę o „światłe oczy serca”, abym zrozumiał istotę świętowania i odpoczywania w niedzielę, abym umiał zachować to, co ważne i zostawić to, co niepotrzebne.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?