CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRZYJĄĆ AUTORYTET JEZUSA

09.02.2019, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 6, 30-34

Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejszy tekst jest kontynuacją fragmentu, gdzie uczniowie zostają rozesłani, aby wzywali do nawrócenia. Po tym jak wyrzucali złe duchy i uzdrawiali, są tak nakręceni, że od razu opowiadają wszystko, co zdziałali. Reakcja Jezusa jest jakby „zimnym prysznicem” na ich uniesienie: Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco. Inne tłumaczenie tego fragmentu mówi, że chodzi o miejsce, gdzie uczniowie mogą pobyć na osobności. Każdy z nas potrzebuje czasu euforii i zadowolenia z dobrze wykonanych zadań, ale też czasu refleksji. Potrzebujemy we wszystkim, co robimy usłyszeć siebie i Pana, aby zobaczyć do czego naprawdę dążymy i jakie siły poruszają nasze serce. Zauważyłem, że dla mnie takim czasem jest krótki rachunek sumienia na koniec dnia. Staję te kilka minut przed Panem i przechodząc przez miniony dzień dziękuję, uwielbiam, przepraszam albo proszę.

• Uczniowie odpływają, ale ludzie podążają za nimi i nie dają im spokoju. Dlaczego? Bo czują i doświadczają, że służba uczniów niesie z sobą jakieś życie, zmianę na lepsze, nadzieję, zdrowie, wolność. Czy nie tego wszyscy tak naprawdę pragniemy? Czy nie dlatego chętnie przychodzimy do kościoła, gdy akurat przyjeżdża ktoś z darem uzdrawiania? To dobre pragnienia i dajmy się im pociągać. Ale z drugiej strony, czy pozwolisz innym, aby nie dawali ci spokoju ze swoimi sprawami? Czy nie uciekasz od tych, którzy chcieliby skorzystać z twoich umiejętności, wiedzy, wiary, dobrej rady albo po prostu bycia razem, budowania relacji?

• I zaczął ich nauczać o wielu sprawach. W żydowskim myśleniu nauczanie było dane w pierwszym rzędzie nie po to, aby rozwijać intelekt, lecz aby poznać, rozumieć i podejmować decyzje jak mogę zbliżyć się do Boga. Komu pozwalam się bardziej pouczać i prowadzić – mediom z ich sensacyjnymi doniesieniami czy nauczaniu Jezusa zawartemu w Piśmie Świętym i świadkom reprezentującym Kościół? Kto ma bardziej wpływ na moje myślenie – Słowo Boże czy „elity”, które się Go wypierają?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, zmień moje myślenie tak, abym każdego dnia znajdował czas na słuchanie Ciebie, napełniał się Twoim myśleniem i dawał się prowadzić Twojemu nauczaniu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?