CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WSPÓŁPRACOWAĆ Z ŁASKĄ

24.02.2019, niedziela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Psalm 103 (102), 1b-2. 3-4. 8 i 10. 12-13

Refren: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana *
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.
Jak odległy jest wschód od zachodu, *
tak daleko odsuwa od nas nasze winy.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *
tak Pan się lituje nad tymi, którzy cześć Mu oddają.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Nasze ludzkie życie naznaczone jest słabością i  kruchością.  Bywamy ślepi i głusi na wołanie Boże, na wołanie innych (naszego współmałżonka, naszych dzieci). Psalmista mówi do nas, że Bóg odpuszcza wszystkie nasze winy, leczy wszystkie nasze niemoce. T prawda, jednak pod warunkiem, że będziemy chcieli z Nim współpracować, gdyż On tak nas stworzył, że nie pogwałci naszej wolności.
• Na czym ma polegać nasza współpraca? Na nawracaniu się, to znaczy na podejmowaniu koniecznych zmian, przyjmowaniu prawdy o sobie, o swoich grzechach i o swojej słabości. Autor psalmu pisze: Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak można jest Jego łaskawość dla tych, co się Go boją.
• Skrucha i pokora to klucz do pokonywania naszych słabości. Święty Piotr pisze: Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. Wszystkie troski wasze przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. (1P 5, 5c-7)
• Jak rozumieć skruchę? Św. Jan Maria Vianney o skrusze: „Chrystus mówi, że drzewo poznaje się po owocach – TAKŻE PRAWDZIWĄ SKRUCHĘ POZNAJE SIĘ PO ZMIANIE POSTĘPOWANIA. Nie wystarczy opłakiwać grzechy – trzeba je porzucić i unikać wszystkiego, co na nowo może nas doprowadzić do upadku”
• Jak rozumieć pokorę? Najkrócej mówiąc, pokora to prawda o tym kim i jaki jest Bóg oraz prawda o tym kim ja jestem wobec Boga. Św. Teresa z Avila o pokorze: „Zastanawiałam się któregoś dnia nad pytaniem, dlaczego Pan tak bardzo kocha cnotę pokory, i nagle, (…)stanęła mi przed oczyma ta racja, że Bóg jest prawdą najwyższą, a pokora niczym innym nie jest, tylko chodzeniem w prawdzie. Nie ma zaś prawdy większej nad tę, że sami z siebie nic nie mamy dobrego, że nasza jest tylko nędza i nicość. Kto tego nie rozumie, ten chodzi w kłamstwie. Im zaś kto szczerzej uznaje tę prawdę, tym przyjemniejszy staje się Bogu”.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu miłowanie moich nieprzyjaciół jest dla mnie bez Ciebie niemożliwe. Obdarz mnie łaską przebaczenia i pojednania.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?