NAWRACAĆ SIĘ BY WCIĄŻ WZRASTAĆ W WIERZE

13.03.2019, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 11, 29-32

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Ten znak to śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Czyli Pan zapewnia, że najważniejszym znakiem od Boga dla wierzących ma być On sam – Jego śmierć i zmartwychwstanie. Jezus jest przecież Słowem Ojca – wszystkim, co Bóg chce powiedzieć człowiekowi. Syn Boży uniżył się i stał się człowiekiem, pozwolił się zakatować, dobrowolnie oddał życie za nas, a potem okazał swoją potęgę i zwycięstwo zmartwychwstając – ta prawda powinna być tym, co najmocniej przemawia do naszych serc, co przekonuje nas, jaki jest Bóg.
• Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. (J 3,16) Bóg objawił swoje zamiary względem człowieka przemawiając w naszym języku – ofiarowując to, co dla każdego człowieka jest najcenniejsze – życie. Nie można drugiemu ofiarować nic więcej, nie ma uniwersalnej cenniejszej wartości na tym świecie, niż życie. Śmierć Jezusa jest największym możliwym dowodem prawdziwości Jego słów – Dobrej Nowiny o tym, że Bóg jest miłością. Czy nie lekceważysz tego najważniejszego znaku Bożej miłości i nie domagasz się innych dowodów, znaków przychylności Boga? Cóż większego Bóg może Ci dać, skoro dał już siebie samego? Może Go nie przyjąłeś, skoro wciąż szukasz innych dowodów i znaków?
• Żaden cud nie równa się z doświadczeniem łaski zbawienia. Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. Jeżeli więc Syn was wyzwoli, wówczas będziecie rzeczywiście wolni. (J 8, 34b.36) Czy doświadczasz w swoim życiu zbawienia? Ono jest darem już teraz nam danym – uwolnieniem od uzależnienia od grzechu, uzdrowieniem emocji, pamięci i ciała, w darach Ducha Św. Ofiara Jezusa nie tylko uratowała Cię od życia w przekleństwie teraz i od wiecznego potępienia, ale płynie z niej całkowicie darmowy dar uczestnictwa w życiu samego Boga. Czy go przyjmujesz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie chcę w pełni uwierzyć, że Twoja ofiara mnie osobiście zbawia, daj mi doświadczyć Twojego zbawienia. Duchu Św. rozpal w moim sercu wdzięczność i miłość do mojego Zbawiciela! Proszę, przymnóż mi żywej wiary!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?