Archiwum z dnia: 15 maja 2019

15.05.2019, środa

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 12, 24 – 13, 5a

Słowo Pańskie szerzyło się i rosło. Barnaba i Szaweł, wypełniwszy swoje zadania, powrócili z Jeruzalem, zabierając z sobą Jana, zwanego Markiem. W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: «Wyznaczcie Mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». Wtedy odprawiwszy post i modlitwę oraz nałożywszy na nich ręce, wyprawili ich. A oni wysłani przez Ducha Świętego zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. Gdy przybyli do Salaminy, głosili słowo Boże w synagogach żydowskich.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Zaskakująca jest precyzja, z jaką pierwsi chrześcijanie byli prowadzeni przez Ducha Świętego. Apostołowie, prorocy, nauczyciele – znali swoje zadania, wędrowali do konkretnych miejsc i krain, i to tylko do tych, do których ich Duch prowadził. W danym miejscu przebywali też tylko przez określony czas. To był moment kluczowy dla przetrwania i rozwoju chrześcijaństwa – może dlatego Duch Św. tak blisko i w takich szczegółach współpracował z uczniami. Jednak czy można się w ten sposób usprawiedliwiać i nie oczekiwać, że Duch Św. będzie mówił i prowadził także mnie w moich zadaniach? Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. (Rz 8,14) Jakie myśli, odczucia to w Tobie budzi: rzekł Duch Święty? Czy możesz powiedzieć o sobie „Duch Św. mi to powiedział/ to mi polecił zrobić”?
• 1 Kor 3,16: Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Każdy ochrzczony jest mieszkaniem Ducha Św. i każdego Duch chce prowadzić – jest bowiem Osobą pełną miłości, chcącą naszego dobra i zbawienia. Tylko od człowieka zależy, na ile się otworzy i będzie posłuszny prowadzeniu Ducha Bożego. Czy jest to Twoim pragnieniem – pozwolić się Mu pouczać i prowadzić? Czy wierzysz, że możesz jak apostołowie rozpoznawać Jego głos w bardzo konkretnych sytuacjach i widzieć Jego działanie w swojej codzienności? Czy coś robisz, by tak było, by coraz precyzyjniej Go rozpoznawać i poddawać się Mu? Co możesz zrobić, by w tym wzrastać?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie przymnóż mi wiary, że Twój Duch jest we mnie realnie obecny i mogę rozpoznawać Jego głos. Przymnóż mi miłości, bym gorąco pragnął być posłuszny i codziennie szukał Twojej woli.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?