Archiwum z dnia: 1 czerwca 2019

01.06.2019, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 18, 23-28

Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów.
Pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze.
Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia Żydów, wykazując publicznie na podstawie Pism, że Jezus jest Mesjaszem.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsze Słowo i opisana w Nim działalność Apollosa ukazuje, że każdy jest powołany do głoszenia Jezusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Apollos był Żydem, człowiekiem uczonym i znającym Pisma. Szukał prawdy, a ona doprowadziła go do poznania Jezusa. Apollos, jako uczony, potrafił ukazać z Pism, że Jezus jest Mesjaszem. Z kolei Akwila i Pryscylla  trudnili się, podobnie jak Paweł, wyrobem namiotów.
• W każdym stanie: czy jest się małżonkiem, czy osobą samotną, czy wdową lub wdowcem, naukowcem, rolnikiem czy rzemieślnikiem, można na swój sposób mówić o Jezusie, a jeszcze lepiej pokazywać Go przez swoją postawę zgodną z Ewangelią. Każdy jest potrzebny tam gdzie mieszka lub pracuje. Bóg żywy jest jeden, ale dróg docierania do człowieka jest tyle, ile jest ludzi. Taki jest i ma być Kościół – składający się, jak pisał św. Paweł, z wielu członków, z których każdy ma do wykonania swoje zadanie. Czy w jakiś, nawet bardzo skromny sposób, służysz innym swoimi umiejętnościami, wiedzą czy kompetencjami?
• Łukasz wyraźnie wskazuje na konieczność wspólnoty w życiu wyznawców Jezusa. Gdy Apollos chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Następnie on sam wspierał innych we wspólnocie, do której został posłany. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Wiara w Jezusa Chrystusa domaga się osobistego zaangażowania, ale także domaga się wsparcia wspólnoty ludzi wierzących w tegoż Jezusa. Nikt nie jest samotną wyspą. Bóg żywy powołuje Kościół jako lud, jako wspólnotę ludu Bożego pielgrzymującego razem do Królestwa Bożego. Czy odnalazłeś swoje miejsce w swojej parafii? Czy szukasz możliwości jak dać swojej parafii coś od siebie? Czy nie zostawiasz swojego proboszcza samego, bo uważasz, że Kościół to tylko kler?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, daj mi zrozumieć, czym jest Kościół i jakie jest moje miejsce w nim.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?