Archiwum z dnia: 21 czerwca 2019

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM I GROMADZIĆ SOBIE SKARBY W NIEBIE

21.06.2019, piątek św. Alojzego Gonzagi

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 6,19-23

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.
Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie rozświetlone. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Lubimy gromadzić sobie skarby tu i teraz. Dzisiejsze odpowiedniki „ziemskich” skarbów to pieniądze, dom, samochód ale też telewizor/komputer, który zabiera czas, wędrówki po galeriach handlowych w poszukiwaniu okazji. Skarbem mogą być rzeczy, ale też relacje, osoby, status społeczny. Są nim wszelkie przestrzenie, które absorbują człowieka i odwracają jego uwagę od Boga. Wokół czego kręci się moje życie? Co pochłania mnie najbardziej?
  • To co mamy na ziemi jest kruche i ulotne. Wszystko możemy stracić w jednej chwili. Św. Paweł poucza nas, abyśmy „nie pokładali nadziei w niepewności bogactwa, lecz w Bogu, który nam wszystkiego obficie udziela do używania” (1 Tm 6,17). Mamy nie tracić sił na budowanie sobie wygodnego życia, ale skupić się na gromadzeniu skarbów w niebie. Takim skarbem jest na pewno nasza miłość wyrażona w działaniu, pomocy głodnemu, spragnionemu, obcemu, nagiemu, choremu, więźniowi (por. Mt 25,42-43). Jakie skarby zdołałem już zgromadzić?
  • Serce w  Biblii nie oznacza siedliska uczuć, namiętności, lecz całe wnętrze człowieka: myśli, wolę, pragnienia. „Życie ma tam swoje źródło” (Prz 4,23). Co przechowuję w swoim sercu. O czym, o kim myślę najwięcej? Co jest wartością, dla której warto żyć? 

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę oczyść moje serce z wszelkiej chęci posiadania bogactwa na ziemi i spraw abyś tylko Ty był moim celem życia.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?