Archiwum z dnia: 7 lipca 2019

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO UZNAĆ PIERWSZEŃSTWO BOŻEGO DZIAŁANIA

07.07.2019, niedziela

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 10, 1-9

Jezus wyznaczył jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!» Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: «Przybliżyło się do was królestwo Boże»”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Nie bez znaczenia jest fakt, że Jezus wysyła swoich uczniów przed sobą, dokąd sam zamierzał przyjść. Chrześcijanin  jest ze swej natury posłany, aby przygotować drogę Jezusowi. Jego słowa, czyny i cała postawa mają prowadzić innych do Jezusa. Czy nie zamknąłeś się w swoim uporządkowanym świecie? Czy doświadczasz na co dzień swojej misji, że Jezus posyła cię tam, gdzie sam przyjść zamierza? Czy nie zagubiłeś jako chrześcijanin swojego posłania? Czy współdziałasz z Jezusem w historii zbawienia swojej i innych ludzi?
  • Czy nie zapominamy, że to Pan żniwa wyprawia robotników na swoje żniwo? To nie jest tak, że my wyprawiamy się sami. Inicjatywa Boga jest zawsze pierwsza. On  pierwszy powołuje. On pierwszy szuka. On pierwszy wysyła robotników na swoje żniwo. Człowiek może odpowiedzieć na wezwanie, a może je też odrzucić. Czy przychodzisz do Jezusa jako Boga żywego i prosisz Go o posłanie, nawrócenie, uzdrowienie? Czy wsłuchujesz się w Jego głos? Czy jesteś temu głosowi posłuszny?
  • Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Jezus przypomina nam, że życie, służba chrześcijanina jest całkowicie zależna od Boga żywego, a nie od naszych zdolności, umiejętności czy możliwości. Nawet więcej, im więcej naszych słabości, tym większa moc, bo nie pozostaje nic innego, jak zdać się na moc Jezusa: Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga byla owa przeogromna moc, a nie z nas.(2 Kor 4,7).
  • Człowiekowi   współczesnemu  jest bardzo trudno być zależnym od innych, choćby dla tego, że doświadcza  często wewnętrznego upokorzenia. Brak miłości w okazywaniu pomocy drugiemu człowiekowi zamyka na przyjmowaną pomoc. Bóg nas ogołaca, daje poznać nasze słabości, aby zdać się na Niego, na Jego moc, nie naszą.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu dziękuję Ci za Twoją inicjatywę. Dziękuję, że dajesz mi poznać moje słabości, aby obdarzyć swoją mocą.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?