CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO NAPOMINAĆ Z MIŁOŚCIĄ

14.08.2019, środa , Św. Maksymiliana Marii Kolbego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 18,15-20

Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź ze sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków opierała się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik.
Zaprawdę powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie roz­wiązane w niebie.
Dalej zaprawdę powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Gdy brat twój zgrzeszy [przeciw tobie], idź i upomnij go w cztery oczy. Wbrew pozorom jest nam chyba trudno upominać innych. W dzisiejszej kulturze obowiązuje raczej zasada „niewtrącania się w cudze sprawy”. Równie często wolimy omówić czyjeś winy wobec nas z kimś innym niż wprost z samym winowajcą, w cztery oczy, tak, jak nakazuje Jezus. Czasem bagatelizujemy sprawę wmawiając sobie: „nic się nie stało”. A Jezus mówi: ”idź i upomnij!”. Jak upominasz tych, którzy zgrzeszyli przeciw tobie?
• W pierwszym czytaniu Słowo Boże wyraźnie poucza nas o grzechu cudzym. Popełniamy go wtedy, gdy nie reagujemy w żaden sposób na grzech brata: Jeśli do występnego powiem: Występny musi umrzeć – a ty nic nie mówisz, by występnego sprowadzić z jego drogi – to on umrze z powodu swej przewiny, ale odpowiedzialnością za jego śmierć obarczę ciebie (Ez 33,8) Upominając brata dajesz mu szansę nawrócenia. Może właśnie przez ciebie Bóg chce zadziałać?
• Podstawową zasadą i motywem udzielania upomnienia jest miłość: Miłuj bliźniego swego jak siebie samego. Miłość nie wyrządza zła bliźniemu (Rz 13,9).Chodzi o właściwie pojętą miłość do samego siebie (tak!) i miłość do brata, który grzesząc rani tym grzechem przede wszystkim siebie, narażając na ryzyko swoje zbawienie. Jaka jest twoja motywacja kiedy upominasz? Czy jest to miłość? Czy chodzi o danie ujścia emocjom? Pokazanie swojej wyższości?
• Grzech nie jest sprawą indywidualną, prywatną. Każdy grzech uderza jakoś we wspólnotę, w Kościół. Dlatego Jezus w ostatnim kroku upominania mówi o tym, by „donieść Kościołowi”. Czy masz świadomość, że grzesząc przeciw jednemu bratu ranisz też całą wspólnotę, cały Kościół?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, chcę być posłuszny Twojemu słowu. Naucz mnie upominać innych z miłością.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?