CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ODKRYĆ CO TO ZNACZY BYĆ STWORZENIEM

13.09.2019, piątek , Św. Jana Chryzostoma

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 6, 39-42

Jezus opowiedział uczniom przypowieść:
«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Człowiek jest tak stworzony, że widzi bez trudności grzechy, błędy i słabości innych ludzi. Gorzej z samym sobą. Będzie obwiniał wszystkich, na czele z rządem, ale nie zobaczy swojego grzechu i swoich błędów. Dopiero człowiek żyjący w Duchu Świętym, człowiek który wszedł w proces nawrócenia, czyli ktoś patrzący na swoje życie przez pryzmat Bożego Słowa, zaczyna dostrzegać swoje grzechy, błędy i słabości. Ujrzenie bowiem swojego grzechu jest łaską. Nawrócenie jest darem Ducha Świętego i Jego dziełem. To Duch Święty przekonuje nas o grzechu. Jeśli masz problem z zobaczeniem swojego grzechu, czy prosisz Ducha Bożego, aby pokazał ci prawdę o tobie samym?

• Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz. Taka postawa jest postawą ślepoty wewnętrznej i wezwaniem do nawrócenia w swoim życiu. Jednakże osądzanie innych jest tak głęboko zakorzenione w naszym sercu przez skutki grzechu pierworodnego, że jest to długi i bolesny proces przemiany naszego serca. Słowa „dopiero w pełni wykształcony” zawierają w sobie wezwanie do przemiany, jeśli mamy być tacy, jak nasz Nauczyciel – Jezus. Co ostatnio zrobiłem ku tej przemianie?

• Osądzanie jest objawem grzechu pychy. Pycha ma wiele oblicz. Grzech pierworodny związany z nieposłuszeństwem pierwszych ludzi był właśnie grzechem pychy. Pierwsi ludzie mając wszystko, chcieli być bogami decydującymi o tym, co jest dobrem a co złem. Osądzanie jest grzechem pychy, bo stawiamy siebie w miejscu Boga a tylko Bóg zna całą prawdę o osądzanym człowieku, o jego historii, zranieniach czy wręcz wewnętrznych zniszczeniach dokonanych przez drugiego człowieka. Nieustannie łapię się jednak na tym jak bardzo osądzanie drugiego weszło mi w krew. Panie Jezu Chryste, synu Boga żywego, ulituj się nade mną grzesznym!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, proszę Cię o umiejętność dostrzegania pychy w moim życiu. Proszę Cię o łaskę pokory.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?