PRZYJĄĆ PANA, TO ODKRYĆ I PRZYJĄĆ JEGO POKORĘ

06.01.2020, poniedziałek , Uroczystość Objawienia Pańskiego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 2, 1-12

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon». Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: a ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela». Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś, wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Nowonarodzone dziecko może być zagrożeniem dla wielu osób.  Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Jezus był zagrożeniem dla władzy króla Heroda oraz dla faryzeuszy  i saduceuszy, którzy dzierżyli władzę nad religijnością Izraela. Nowonarodzone dziecko Jezus jest przyjęte z miłością przez swoich rodziców, przez pasterzy i mędrców ze wschodu. Człowiek może w dwojaki sposób odpowiedzieć na narodzenie się Boga. Może Go przyjąć albo odrzucić. Bóg rodzi się jako małe dziecko, ponieważ Bóg w ten sposób niweluje strefę lęku w człowieku przed wielkością i świętością, aby każdy miał szansę na spotkanie z Bogiem żywym. Tenże Bóg jest Bogiem pokornym, który w ostateczności pozostaje z człowiekiem w małym opłatku chleba. Pokora może być bowiem zagrożeniem dla pychy człowieka. Jakie sytuacje rodzą w twoim życiu pokorę, a jakie pychę? Jakiej władzy w swoim życiu bronisz aż do przemocy?

• Kim są zatem Mędrcy? Słowo magowie/mędrcy pierwotnie odnosiło się do członków medyjskiej i perskiej kasty kapłańskiej, którzy doradzali królowi i interpretowali sny. Później pojęcie to wykorzystywano szerzej, nazywając tak tych, którzy posiedli mistyczną wiedzę jako kapłani, astologowie, wóżbici czy mędrcy. Relacja o magach podążajacych za gwiazdą i poszukujacych króla podkreśla królewskość Jezusa. To ludzie, którzy obserwując niebo odkryli istnienie prawdziwego Boga. Św. Paweł w swoim liście wspomina, że człowiek może rozpoznać  potęgę  oraz bóstwo przez Jego dzieła (por. Rz 1, 20) Owa historia z mędrcami ukazuje nam prawdę, że ludzie nie znający, nie wychowani w wierze chrześcijańskiej mogą być bardziej otwarci na Boga żywego niż Jego lud. Jaka jest twoja otwartość na Boga żywego w twoim życiu? Czy posiadasz głębokie relacje z Bogiem żywym?
• Mędrcy ze Wschodu podarowali mu swoje skarby. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. Jakich skarbów oczekuje od nas Bóg żywy, aby oddać Mu cześć? Bóg żywy oczekuje od nas naszych serc pełnych miłości wobec Niego. Bóg jest osobą, która pragnie być kochana, oczekiwana i zapraszana. Bóg pragnie skarbów, które służą drugiemu człowiekowi, ponieważ w ten sposób możemy stać się gwiazdą betlejemską  prowadzącą do Boga żywego. Jakie skarby chciałbyś podarować nowonarodzonemu Jezusowi? Dlaczego chciałbyś podarować takie, a nie inne skarby?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci przychodzisz do mnie w pokorze niewyobrażalnej, kruchości małego dziecka. Dziękuję, że uczysz mnie właśnie takiej pokory – pokory zależności od Miłości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?