Archiwum z dnia: 21 stycznia 2020

21.01.2020, wtorek , Św. Agnieszki

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?» On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy – można by spytać, skąd im to przyszło do głowy? Byli przecież przesiąknięci tradycją i zwyczajami. Może Jezus zaczął pierwszy zrywać te kłosy, chociaż ewangelia o tym milczy? A może stałe bycie w bliskości Jezusa tak ich przemieniło? Może sami się nagle zreflektowali i zdziwili, co robią? Dzień po dniu, godzina po godzinie nasiąkali nauką, ale przede wszystkim miłością Mesjasza. Jego reakcje, Jego cuda, Jego spojrzenie pełne miłości i pokoju powoli wyzwalało ich serca z rygoru i niewoli prawa ujętego w setkach przepisów i zakazów doprowadzonych aż do absurdu.  
• Tak skutkuje bliskie przebywanie z Jezusem. Serce chłonie Jego miłość, która topi lęk. Umysł nasiąka światłem Jego słowa i coraz jaśniej widzi Prawdę. W ten sposób coraz pewniej wybierasz dobro = wolę Bożą. Potrafisz ją rozpoznać i masz wolność, żeby jej pragnąć i ją realizować. Czy zauważasz u siebie taki proces ku wolności? On musi mieć miejsce, jeśli Słowo zostało przyjęte. Jezus – Słowo – przyszedł, aby dać wolność: Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi. (J 1,12)
• Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu (Jer 31,33) Ta obietnica została już wypełniona – ofiara Jezusa sprawiła, że możemy przyjmować Ducha Św., a On uświęca nasze serca tak, że przykazania nie są narzuconym z zewnątrz ciężarem. Czy któreś przykazanie wciąż odczuwasz jak konieczny ciężar, nie identyfikujesz się z nim, albo wręcz nie potrafisz przyjąć? To zadanie Ducha Św., aby oświecił i przekonał Twój umysł i serce. Duch przekonuje świat o grzechu: On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu (…) Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. (J 16, 8.13.) Wołaj o Ducha Prawdy dającego wolność od zła i wolność do dobra – do czynienia pięknych dzieł, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili. (Ef 2,10b)

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Pragnę Cię jeszcze pełniej przyjąć Duchu Św.! Czyń we mnie Twoją wolę Panie, przemieniaj mnie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?