Archiwum z dnia: 10 marca 2020

10.03.2020, wtorek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 23, 1-12

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi. A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Jezus wiedział, że będą ludzie uważający się za Jego uczniów, apostołów, którzy będą mieć wpływ na wielu ludzi, a tak naprawdę nie będą Go naśladować. To żadna nowość i nie powinno nas dziwić, że są tacy pasterze, którzy sprzeniewierzają się swojemu powołaniu. Sam Jezus 2000 lat temu ostrzegał przed tym, a jednak wciąż wielu wierzących porzuca wiarę z powodu zgorszenia zachowaniem duchownych, czy świeckich chrześcijan. Czy takie antyświadectwa podkopują Twoją wiarę w Kościół i Boga?
• Jezus powołując Judasza wiedział, na co go stać. Dając mu swoje ciało na ostatniej wieczerzy wiedział, że planuje zdradę. Tak wygląda grono najbliższych apostołów Jezusa od samego początku. Tak wygląda Jego Ciało – Kościół – od początku i na zawsze zraniony zdradą, lecz mimo to święty i uświęcający. Czy sercem kochasz Kościół, czy się z nim utożsamiasz? Gdy ktoś mówi o Kościele, to w Twoim odbiorze mówi o kim? O instytucji, o biskupach, klerze, „o nich”, czy „o nas”, czy też o Tobie? Jak reagujesz, co czujesz, gdy w Twojej obecności szkaluje się Kościół?
• Pismo Św. mówi o Kościele i Jezusie: I On jest Głową Ciała – Kościoła (Kol 1,18); Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi [Jego] członkami. (1 Kor 12,27) Stąd nie można oddzielić wiary w Boga od Kościoła. Czy żyjesz tą tajemnicą wiary? W czym się to przejawia?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę daj mi pojąć jeszcze bardziej tę tajemnicę. Proszę daj mi miłość do Kościoła, daj mi poznać moje miejsce w Kościele, Ciele Jezusa.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?