NAWRACAĆ SIĘ TO BYĆ BLISKO BOGA

18.03.2020, środa , Św. Cyryla Jerozolimskiego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Powtórzonego Prawa 4, 1. 5-9

Mojżesz powiedział do ludu:
«A teraz, Izraelu, słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać, abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców.
Patrzcie, nauczałem was praw i nakazów, jak mi rozkazał czynić Pan, Bóg mój, abyście je wypełniali w kraju, do którego idziecie, by objąć go w posiadanie. Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: „Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak Pan, Bóg nasz, ilekroć Go wzywamy? Któryż wielki naród ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś daję?
Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy, by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• A teraz Izraelu, słuchaj prawa i nakazów(…) abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, którą wam daje Pan Bóg waszych ojców. Wiele fragmentów Słowa Bożego rozpoczyna się od wezwania: Słuchaj! To Słowo zawsze porządkuję moje myślenie o moim życiu. Przypomina, gdzie jest miejsce, które Bóg mi wyznaczył i które chcę przyjąć. Na nowo wskazuje, jaka jest moja rola względem Słowa które pochodzi od Boga. Słuchaj! Wiele dobrego rodzi się z posłuszeństwa głosowi Ducha Świętego, ale w moim życiu widzę też pewne obszary, sytuacje, gdzie albo w ogóle nie proszę o pokazanie mi woli Bożej, albo jeśli słyszę głos Pana to nie jestem posłuszna. Jestem ciągle w drodze!

• Czasem uwiera mnie to słowo Słuchaj!  Widzę je tylko w perspektywie wymagań i ograniczeń, tak jakby nie było tego fragmentu : abyście żyli i doszli do posiadania ziemi, która wam daje Pan Bóg ojców waszych. Jakby nie było tej obietnicy. A gdyby tak odwrócić tą Bożą optykę. I popatrzeć na przykazania, poczynając od najważniejszego: Jam jest Pan Bóg twój który cię wywiódł z ziemi egipskiej z domu niewoli! A więc od powrotu do tego, kto jest moim Panem. Czy odkryłeś to już w twoim życiu? Jeśli tak (gdzieś, kiedyś) to czy odkrywasz to każdego dnia na nowo i czy żyjesz tą świadomością?

• Moja metanoia (przemiana myślenia) to także nieustannie uświadamianie sobie: Pan Bóg jest Panem mojego życia, jest mi bliski, jest ze mną cały czas, więc skoro on jest przy mnie, we mnie to… Nie będę wzywał imienia Jego nadaremno, będę świętował dzień Pański, będę czcił ojca, nie będę zabijał, nie będę kradł, nie będę cudzołożył, nie  będę kłamał, nie będę pożądał, w zasadzie każde przykazanie można tak sparafrazować. Po prostu nie będę (będę) tak robił. Nie z uwagi na moralność, etykę ale ze względu na obecność Boga we mnie, w moim życiu. To jest ta obietnica życia i ziemi obiecanej! Skoro On jest moim Panem to wierzę, że tak się stanie.

• Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak Pan Bóg nasz ilekroć go wzywamy? Zaryzykuję stwierdzenie, że w zachowywaniu przykazań, trzeba najpierw postawić Pana Boga na pierwszym miejscu, postarać się o Jego bliskość w codzienności, a reszta przyjdzie sama. Bliskość Pana Boga poprzez sakramenty, trwanie w łasce uświęcającej, jak najczęstsze uczestnictwo w Eucharystii, nieustanne dziękczynienie i rozważania Słowa Bożego. To wymaga wysiłku (tak jak i zachowywanie przykazań), wierzę jednak, że do tego wzywa nas dzisiejsze Słowo Boże.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Boże, proszę Cie o łaskę rozpoznawania Twojej obecności w moim zyciu i trwania przy Tobie. Prowadź mnie tak jak chcesz, bym umiała wyrazić zgodę na Twoje działanie w moim życiu.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?