Archiwum z dnia: 2 kwietnia 2020

02.04.2020, czwartek , Św. Franciszka z Pauli

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 8, 51-59

Jezus powiedział do Żydów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki”. Rzekli do Niego Żydzi: „Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy, a Ty mówisz: «Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wiek». Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?” Odpowiedział Jezus: „Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: «Jest naszym Bogiem», ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień, ujrzał go i ucieszył się”. Na to rzekli do Niego Żydzi: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem”. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dla Żydów było nie do przyjęcia, że Bóg może objawić swoją twarz. Nie do przyjęcia było, że ten święty Bóg, którego imię wymawiano  raz w roku, chciałby przyjąć ludzkie ciało i utożsamić się z człowiekiem i Jego ułomnością. Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy – a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki. Tak naprawdę to oni sami chcieli dyktować Bogu to, jaki On ma być. Ale czy czasem nie bywa tak, że jesteśmy jak oni, np. jesteśmy źli na Boga, bo wydarzenia życiowe nie układają się po naszej myśli?
• W życiu również funkcjonujemy w naszych własnych schematach myślowych, dlatego trudno nam przyjąć inny punkt widzenia. Często trudno nam przyjąć nowe oblicze Boga żywego, bo trudno nam przyjąć kogoś inaczej, niż w sposób, jaki dotychczas znaliśmy. Dlatego Święty Paweł podkreśla wyraźnie, że aby poznać Boże drogi w naszym życiu, musimy pozwolić Bogu, aby zmienił nasze myślenie: Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe (Rz 12, 2). Czy kiedykolwiek tak się modliłeś – „Panie, zmień moje myślenie tak, abym myślał jak Ty”? Jeśli nie – to zacznij.
• Nowe, przemienione przez Boga myślenie jest ważne, bo inaczej nie poznamy i tak naprawdę nie spotkamy Go w naszym życiu – Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. (J 1,10-11). Świat Go nie poznał i nie przyjął, bo miał o Nim swoje wyobrażenia. Jaka jest reakcja Żydów? Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni. Odejście Jezusa ze świątyni zostało to „ichawod” – jak odejście Bożej chwały ze Świątyni (Ez 10-11). Oby odejście Jezusa nie dotyczyło i nas z powodu braku zmiany naszego myślenia i braku nawrócenia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci, że dajesz mi jeszcze czas na zmiany, proszę doprowadź we mnie do końca dzieło nawrócenia!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?