Archiwum z dnia: 18 kwietnia 2020

18.04.2020, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 16,9-15

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary.
Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.
I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Uczniowie nie uwierzyli Marii Magdalenie, ani świadkom spotkania w drodze do wsi. Wiara wymykała się i nadal wymyka rozumowi. Dzisiaj może jeszcze bardziej, w naukowym świecie, wydaje się absurdalna. Co musi się stać w życiu, aby człowiek uwierzył? Wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17). Wiara jest łaską. Ale mamy o tę łaskę nieustannie prosić, jeśli ją mamy to dziękować, pielęgnować i rozwijać (poprzez stałą relację z Bogiem).
• Dostaliśmy polecenie: „idźcie i głoście”. Głoszenie (gr. kerysso) oznacza uroczyste obwieszczanie czegoś w imieniu kogoś, kto cieszy się autorytetem. Mam stać się narzędziem Jezusa, który chce, aby Dobra Nowina o zbawieniu dotarła wszędzie. Aby każdy człowiek się dowiedział, że Jezus przyszedł na świat i oddał swoje życie z miłości do niego. Jeśli w to uwierzy, przyjmie chrzest, odwróci się od złego, będzie zbawiony. Ponoszę więc odpowiedzialność nie tylko za własne zbawienie, ale także za ludzi, których Bóg stawia na mojej drodze: brata, siostrę, męża/żonę, dzieci, przyjaciół, znajomych. Czy zdaję sobie z tego sprawę? „Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!” (Rz 10,15).
•  Nie jest łatwo dawać świadectwo wiary (czyli żyć tym, co się mówi). Można się narazić na łatkę „nawiedzonego”, „oszołoma”, Trzeba być niezwykle wiarygodnym i odważnym, aby być uczniem Jezusa. Sam z siebie nie mogę nic, ale „wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4,13). On daje siłę do świadczenia w każdym miejscu i czasie: w rodzinie, miejscu zamieszkania, w pracy. Może się zdarzyć, że moje, twoje świadectwo będzie dla kogoś jedyną okazją do spotkania z Chrystusem. Czy i jakim jestem świadkiem? Czego mi brakuje? Czy proszę Pana o to?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym! Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.. (Ps 51, 14-15)

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?