Archiwum z dnia: 6 maja 2020

06.05.2020, środa , Święto św. Apostołów Filipa i Jakuba

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

1 List do Koryntian 15,1-8

Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem. Chyba żebyście uwierzyli na próżno.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem; że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim Apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem… Po spotkaniu pod Damaszkiem żywego Jezusa, życie Pawła obraca się o 180 stopni i staje się on świadkiem Chrystusa. Każdy chrześcijanin opowiada ewangelię na swój sposób, bo każda historia życia jest inna, każde spotkanie i relacja z Jezusem jest niepowtarzalna. Jezus chce abyśmy przekazywali ewangelię, aby głoszenie jej było naszym największym interesem, abyśmy ją puścili w obieg jak ofiarowane 10 talentów. Wiara się zachowuje, rozwija, umacnia, gdy ją głosimy. Chrześcijanin może zgodzić się na wszystko w swoim życiu (oprócz grzechu) ale nie na brak głoszenia Ewangelii. Jaka jest twoja Dobra Nowina, o czym wciąż przypominasz swoim dzieciom, mężowi? Czy wierzysz że najlepszy interes życia zrobisz na obracaniu, multiplikowaniu Ewangelii?

• W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie. Paweł nazywa się najmniejszym z apostołów, prześladowcą ale mówi – dzięki łasce Bożej jestem tym, kim jestem (1 Kor 15,10). Przed nawróceniem nie było w Pawle życia – był martwy. Poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Wyjmę Was z waszych grobów  (Ez 37, 12-13). Do życia przywraca go dopiero spotkanie z Chrystusem pod Damaszkiem. Po spotkaniu z Bogiem człowiek odnajduje na nowo swoją tożsamość. Paweł dyszał żądzą zabijania a teraz staje się sługą. Ja też wciąż potrzebuję spotkania z Bogiem, wchodzenia na drogę nawrócenia, stawania w świetle jego słowa, prześwietlającego rentgena prawdy i miłosierdzia. Jaką ostatnio prawdę o tobie pokazał Ci Jezus, co spotkanie z Nim zmieniło w twoim życiu, czy doświadczyłeś obrotu o 180 stopni po spotkaniu z Nim?

• Mnie, poronionemu płodowi. Apostoł Narodów na określenie „poronionego płodu” używa słowa ἐκτρώματι (ektromati) i jest to jedyne miejsce w NT, gdzie jest ono zastosowane. Apostoł ma na myśli nie tyle przedwczesne narodziny, ale sytuację znacznie bardziej bolesną dla matki, a mianowicie to, że dziecko umarło już w jej w łonie. Także i w moim życiu są sytuacje, relacje, sprawy, które wydają mi się martwe, takie, dla których myślę, że nie ma nadziei i nic już z nich nie będzie. Nazwij martwą przestrzeń w swoim życiu po imieniu i módl się intensywnie, aby Jezus przyszedł tam i ożywił ją – On jest Panem życia i śmierci, On zmartwychwstał i jest dawcą życia.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za przyjaciół i wspólnotę, ludzi którzy powiedzieli mi o swoim spotkaniu z Tobą, o tym że Jesteś, żyjesz i działasz pośród nas. Proszę Cię poślij do mnie swojego Ducha, abym nie była bierna na widok ludzkiej biedy, gdy widzę smutek, przerażenie, zniechęcenie, gdy spotykam uczniów z Emaus. Poślij swojego Ducha aby moje serce pałało radością spotkania z Tobą i było otwarte na to co Ty chcesz ze mną czynić.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?