Archiwum z dnia: 3 lipca 2020

03.07.2020, piątek , Święto św. Tomasza, Apostoła

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 20, 24-29

Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”.
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!”
Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Św. Tomasz, którego dziś wspominamy, często nazywany jest potocznie „niewiernym Tomaszem”, w tym sensie, że jakoby brakowało mu wiary. Z takiego patrzenia na Tomasza zostałem wyleczony, gdy kiedyś przeczytałem, że gdy św. Franciszek Ksawery dotarł do Indii 1500 lat po świętym Tomaszu, to spotkał ludzi, których przodkowie zostali zewangelizowani przez św. Tomasza. Jeśli taki Kościół przetrwał w nieprzyjaznym otoczeniu tyle lat, to jakże głęboką wiarę musiał tam zaszczepić ten, podobno „niewierny”, Tomasz?
• Myślę, że u Tomasza chodzi o coś głebokiego. Jest w nim mocne pragnienie osobistego, namacalnego, spotkania z Jezusem – takiego, które przenika całego człowieka –  jeżeli nie zobaczę…nie uwierzę. I Jezus odpowiada na takie pragnienia a znaki są normalnym elementem odpowiedzi Jezusa. Celem znaku jest, jak u św. Tomasza, prowadzenie ciebie do głębszej wiary w Jezusa. Dla jednych jest to znak kochającego ojca czy matki, dla innych jakiś cud, jakiś splot wydarzeń prowadzących do pewności swojej wiary. Popatrz wokół siebie – jakie znaki daje ci Jezus? On zawsze daje jakieś znaki tym, którzy chcą Go zobaczyć. Co widzisz? Co On chce ci powiedzieć w miejscu, w którym jesteś i historii, która jest twoim życiem?
• Tomasz najpierw wyraża wobec innych uczniów swoje wątpliwości, ale nie od razu dostaje odpowiedź. Czeka 8 dni. Zapewne targały nim wtedy różne wątpliwości, może myśli o odejściu z grona apostołów i rozpoczęciu innego etapu w życiu. Może potrzebował czasu, aby lepiej przyjąć odpowiedź Jezusa po tych 8 dniach? Nie jesteśmy panami czasu. Zadajemy pytania, ale nie od razu mamy odpowiedzi. Odpowiedź Boga na nasze pytania przychodzi w czasie i miejscu, które On wybiera. Ale z drugiej strony wiemy, że Jego przyjście jest pewne jak świt poranka, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas, i jak deszcz późny, co nasyca ziemię (Oz 6,3). Mimo to będę wołał: Panie nie zwlekaj, przyjdź szybko!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, objawiaj mi się proszę w taki sposób, aby wzrosła moja wiara nadzieja i miłość i aby wszystkie one znalazły konkretny wyraz wobec innych ludzi.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?