Archiwum z dnia: 14 lipca 2020

14.07.2020, wtorek , Św. Kamila de Lellis, św. Henryka

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 11,20-24

Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły. Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły. To nie jedyny moment, kiedy Jezus domaga się od człowieka konkretnej odpowiedzi na łaskę. Jego uzdrowienia i inne cuda miały konkretny nadrzędny cel – miały utorować drogę do nawrócenia serca i przemiany życia. Tak samo każdy z nas otrzymał mnóstwo łask, które mają nam pomóc uwierzyć jeszcze bardziej, zobaczyć jakąś prawdę, nawrócić się, służyć Bogu.

• Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie. (Łk 12, 48) Każdy ma swoją miarę trudności, ale też łaski i wiary. Łatwiej nam widzieć swoje braki, usprawiedliwiać się słabościami i ciągle prosić o więcej łaski i pomocy od Pana. Jedocześnie tak często nie zauważamy i lekceważymy łaski już otrzymane. Czy pytasz, czego Bóg od Ciebie oczekuje na danym etapie życia – z taką wiarą i możliwościami, jakie teraz masz? Czy dostrzegasz i dziękujesz za swoje obdarowanie, za wiele codziennych łask? Za miejsce i czas, w którym żyjesz, za chrzest i resztę sakramentów, za rodzinę? Czy przyjmujesz różne doświadczenia i ludzi wokół jako łaski, przez które możesz wzrastać w wierze?
• Czy pamiętasz o swoich indywidualnych wyjątkowych cudach, które Pan Jezus Ci uczynił? O ważnych momentach w Twojej z Nim relacji, np. uzdrowieniach serca, wyjątkowej spowiedzi, szczególnych chwilach, kiedy doświadczałeś Jego bliskości i działania? Czy pamiętasz, że Eucharystia jest najważniejszym cudem i jak wielki to dar, że możesz w niej bez przeszkód uczestniczyć? Czy nie poszukujesz ciągle nowych cudów i łask jednocześnie nie korzystając z tych największych, jakie już masz?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie pokaż mi prawdę o tym, jak mnie obdarowałeś, jak wiele Ci zawdzięczam i na jak wiele mnie stać. Duchu Św. proszę pomóż mi przeżywać każde doświadczenie jako łaskę!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?