Archiwum z dnia: 28 lipca 2020

28.07.2020, wtorek , św. Charbela

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 13, 36-43

Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście». On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł – Jezus wprost mówi, że mamy nieprzyjaciela, diabła, który działa aktywnie w świecie. Świat natomiast bardzo unika takiej polaryzacji i uznania, że istnieje zło osobowe, które ma swoje cele i dąży do ich realizacji. Czy Twoje przekonania w tym temacie są zgodne z ewangelią? Czy masz świadomość, że masz osobistego śmiertelnego wroga, któremu bardzo zależy na Twoim nieszczęściu w tym życiu i zatraceniu na wieki? Nie chodzi o „straszenie diabłem”, ale o świadomość i odpowiednią perspektywę w patrzeniu na swoje codzienne zmagania.
• Ta świadomość pozwala mieć więcej opanowania, większe miłosierdzie dla bliźnich i być bardziej czujnym w swoich myślach. Czy dbasz o swoje myśli – aby odrzucać te, które pochodzą od złego (prowokują martwienie się, niepokój, oskarżanie, lęk, osądzanie bliźnich itp.)? Czy walczysz o to, by czuwać nad myślami, by karmić się dobrem a nie dopuszczać do siebie żadnych ziaren zła?
• Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe. (Rz 12,2) Czy znajdujesz czas (czy w ogóle próbujesz) na zatrzymanie się przy Jezusie i słuchanie Go… bardziej niż „tłumy”? Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie – czy Ty jesteś/ pragniesz być uczniem? Uczniowie dopytują, szukają wyjaśnień, nie przychodzą do Jezusa tylko po uzdrowienie, po ogólną naukę. Oni chcą być blisko, chcą przyjąć Jezusa sercem  – by coraz więcej kochać i odpowiedzieć miłością na Miłość.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. pokaż mi prawdę, czy dopuszczam do siebie zło, czy mam upodobanie w złych myślach? Pomóż mi czuwać… przypominaj mi, by Ciebie słuchać… rozpalaj moje serce pragnieniem i miłością!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?