Archiwum z dnia: 5 września 2020

05.09.2020, sobota

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 6, 1-5

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?»
Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: «Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać».
I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dzisiejsza Ewangelia jest napomnieniem dla tych, którzy czują się bardziej wyedukowani religijnie. To napomnienie dla tych, którzy trzymają się skrupulatnie litery prawa, a przeoczyli ducha Ewangelii. Ale także pytanie: Jak pogodzić literę i ducha Ewangelii?
• Faryzeusze zarzucają uczniom, że łamią prawo jedząc ziarna zbóż w szabat. Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat? Szabat był podstawowym świętem żydowskim przypominającym wyjście z niewoli egipskiej. Zachowanie go było ważne, pytanie faryzeuszy jest więc zasadne, Jezus jednak jednoznacznie zarzuca faryzeuszom ignorancję: Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Czy potrafisz przyznawać się do błędu, przeprosić?
• Jezus wzywa nas nie tylko do odczytania na nowo właściwych fragmentów Słowa Bożego, ale wzywa nas do pokory, abyśmy umieli przyznać się do winy, że czegoś nie potrafimy, nie znamy, nie doczytaliśmy. Pokora – prawda o nas takich, jacy jesteśmy –  pozwala przekraczać nasze słabości, pozwala robić właściwe korekty w błędnych decyzjach. Pokora chroni nas przed upadkiem. Pokora uzdalnia nas do przyjęcia pomocnej dłoni.
• Czy prosisz Jezusa o łaskę pokory – ujawnienie prawdy o tobie jaki jesteś naprawdę?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu proszę Cię o łaskę pokory. Proszę Cię o głębokie odkrycie daru pokory.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?