CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM I ROZPOZNAWAĆ TO, CO SŁUSZNE

23.10.2020, piątek , Św. Jana Kapistrana

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 12, 54-59

Jezus mówił do tłumów: «Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• A jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? Przypominają mi się uczniowie idący do Emaus. Nie zrozumieli, co stało się w Jerozolimie, z której uciekali, nie potrafili rozpoznać Jezusa, który wędrował razem z nimi, ponieważ oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali (Łk 24,16). Aby rozpoznawać to, co dzieje się we mnie i wokół mnie, dokąd iść, czego się strzec, potrzebuję Jezusa, tak, jak uczniowie z Emaus. To bardzo proste rzeczy – przylgnąć do Niego przez modlitwę, Słowo Boże, sakramenty. Czy trwasz w Jego świetle po to by lepiej rozpoznawać siebie i świat dokoła?

• I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? We Wrocławiu, gdzie mieszkam, wiatry wieją głównie z zachodu, dlatego, gdy widzę czarne chmury na zachodzie to wiem, że zaraz wiatr je przywieje i będzie padać. To łatwe, nauczyłem się tego z biegiem czasu poprzez doświadczenie. Nie wiem tylko, dlaczego tak trudno mi się nauczyć innych prostych zależności. Przecież jak nie przeznaczę czasu na relacje (np. z dziećmi, żoną), to ich w przyszłości nie będzie. Jak zaniedbam życie w stanie łaski uświęcającej to stracę wrażliwość na to, co dobre a co złe. A jednak mi nie wychodzi i wołam jak św. Paweł: Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? (Rz 7,24). Nikt mnie nie wyzwoli z ciała, tylko Pan, który jest w nas sprawcą i chcenia, i działania (Flp 2,13). Czy wytrwale wołasz do Niego wszędzie tam, gdzie napotykasz słabości swojej natury, ciała, rozumu, woli?

• Deszcz idzie. Poproś Pana, aby ukazał ci, co nadchodzi – w twoim życiu, życiu twojej rodziny, kraju, świata. Oraz jak to, co nadchodzi, będzie miało wpływ na życie. Pomyśl, co możesz zrobić, jak przygotować się wobec tego, co idzie, czego Pan oczekuje od ciebie – jakiegoś zaangażowania, modlitwy, zmiany czegoś w życiu – jakiejś postawy, przyzwyczajeń?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, proszę Cię o umiejętność rozpoznawania znaków jakie niesie życie w taki sposób, abym moje życie jeszcze lepiej dopasował do Twoich oczekiwań.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?