Archiwum z dnia: 25 listopada 2020

CHODZIĆ W DUCHU UWIELBIENIA

25.11.2020, środa , Św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Psalm 98, 1.2-3ab.7-9

Śpiewajcie Panu pieśń nową,
bo zadziwiających cudów Pan dokonał;
ocalenie dała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Pan dał poznać swoje wyzwolenie,
objawił wobec narodów swoją sprawiedliwość.
Pamięta o swoim miłosierdziu dla Jakuba
i o swojej życzliwości dla domu Izraela.
Niech kołysze się w tańcu morze i wszystko, czym ono jest wypełnione,
a także lądy i ich mieszkańcy.
Niech do rytmu klaszczą im w dłonie rzeki,
a góry niech pokrzykują radośnie.
Bo właśnie On nadchodzi, by odbyć sąd nad ziemią;
sprawiedliwie osądzi zamieszkane lądy
i ludy – według słuszności.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • W aplikacji służącej do odtwarzania stacji radiowych poprzez smartfon, znalazłam kiedyś Radio Chrześcijanin. Jeden z jego kanałów, to nieustannie czytany Nowy Testament – w przypadkowej kolejności. Pamiętam dzień, gdy podczas porannych czynności trafiłam na Księgę Apokalipsy. Niby jest mi już znana, a jednak tamtej pamiętnej chwili odczułam potężną moc tych Słów; wyszłam do pracy przepełniona mocą. Biblia często pokazuje, jak wielką moc ma oddawanie Bogu chwały. Znamy obraz trzech młodzieńców w piecu ognistym, kantyk Zachariasza i inne teksty. Psalmista mówi: „wzywam Pana godnego chwały, i jestem wolny od moich nieprzyjaciół„.
  • Niesamowity jest obraz tańczącego morza, lądu i mieszkańców oraz klaszczących w dłonie rzek i pokrzykujących gór. Dlaczego one tak się zachowują? Bo właśnie On nadchodzi, by odbyć sąd nad ziemią. Przypominają się słowa : wy zaś, gdy to się dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Nie wiem, czy czasy w których żyję, są ostateczne i czy paruzja jest blisko. Lecz wiem, że właśnie teraz, gdy lawina ciemności, trudności i przeciwieństw wali się na chrześcijan – mogę podnieść głowę i nabrać ducha. Mogę rozkołysać się w tańcu, klaskać i pokrzykiwać radośnie. Cieszyć się niczym i nikim innym, tylko Nim samym.
  • Uwielbienie oddane Bogu właśnie wtedy, gdy raczej chciałoby się lamentować, uwalnia nas od samych siebie. To jest wolność, do której jesteśmy wezwani i zaproszeni. Ona nie oznacza, że mamy zamykać oczy na życie, uciekać od przeciwności w swoje pobożne światy. Wręcz przeciwnie. Im więcej wolności, tym mniej chęci ucieczki. Bo mogę trwać właśnie tu, właśnie teraz, nie odchodząc z miejsca, w którym postawił mnie Bóg – i uwielbiać Go. Bowiem radości ze sprawiedliwego sądu Boga będą mogli zasmakować szczególnie ci, którzy doświadczają niesprawiedliwości.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu, Panie Boże wszechwładny! Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi, o Królu Narodów! Ty sam jesteś święty.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?