Archiwum z dnia: 4 grudnia 2020

04.12.2020, piątek , Św. Jana Damasceńskiego; Św. Barbary

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Mateusza 9, 27-31

Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!»
Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Gdy zwrócimy uwagę na poprzedzający fragment, który opowiada o wskrzeszeniu córki Jaira, to zrozumiemy dlaczego niewidomi byli tak bardzo zdeterminowani. Ruszyli za Nim, wołali głośno a później wepchnęli się do domu, do którego wszedł Jezus. Zobaczyli, że Jezus jest w stanie ich uzdrowić, tak jak nieco wcześniej kobietę cierpiącą na krwotok i córkę Jaira. Te wydarzenia wzbudziły ich wiarę i z determinacją uchwycili się jej jako swojej, może jedynej w życiu, szansy na uzdrowienie.
• Niewidomi nie przegapili szansy, którą przyniosło im życie. Rozpoznali czas swojego nawiedzenia. Musieli nieźle się nacierpieć, dlatego nie odpuszczali. Ktoś, kto cierpiąc przez długi czas zobaczy szansę na zmianę swojego położenia, łatwo nie odpuszcza. A jak ty wykorzystujesz swoje szanse na zmiany – przez poruszenia, wezwania, pociągnięcia, gdy nagle czujesz, że to Pan cię nawiedza i zaprasza, abyś poszedł za Nim? Jaka jest twoja determinacja, wytrwałość? Czy z całą mocą, nawet niecierpliwością, wołasz do Jezusa, aby wypełnił to, co obiecuje?

• Jezus odpowiada na ich wiarę – Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie! Czy była to jakaś szczególna, wielka, mocna wiara? Trudno to zmierzyć a może nawet nie chodzi o wielkość ich wiary? Może raczej chodzi o to w jaki sposób tę, może nawet niewielką, wiarę wyrazili, poprzez to, że zdeterminowani poszli za poruszeniem serca? Jaka to łaska, gdy wiemy, że jesteśmy ślepcami! Wtedy nie kalkulujemy, nie kombinujemy, nie wykręcamy się, tylko idziemy tam, gdzie odzyskamy wzrok. Panie, daj mi zobaczyć i zrozumieć moją ślepotę, abym bez ociągania się szedł do Ciebie po uzdrowienie!

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, dziękuję Ci za nieustanną łaskę, która daje mi w życiu wiele szans na zmiany. Niech Twój Duch we mnie sprawi, że przyjmę i wykorzystam każdą łaskę, którą dajesz.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?