OCZEKIWAĆ PANA WIELBIĄC JAK MARYJA
22.12.2020, wtorek
Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.
Lectio (czytanie) – przeczytaj:
Ewangelia według św. Łukasza 1, 46-56
Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest Jego imię a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia
[zachowuje] dla tych, co się Go boją.
On przejawia moc ramienia swego,
rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje
jak przyobiecał naszym ojcom na rzecz Abrahama i jego potomstwa na wieki.
Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.
Meditatio (powtarzanie)
Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:
Jakie trzeba mieć serce, by móc zawołać: Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Jakie serce jest w stanie to przyjąć, uznać w sobie potężne działanie Boga i ogłosić to innym ludziom? Nie kalkulując, nie umniejszając niczego, nie bojąc się oceny ludzi, czy własnej pychy?
- Maryja jest całkowicie skupiona na Bogu. O sobie myśli tylko w perspektywie Bożego działania w niej, tylko tyle, aby dostrzec i uwielbić Boga za Jego dzieło. Podobnie jej spojrzenie na zewnątrz jest skupione na działaniu Boga w świecie. To daje jej wolność i radość. Czy świadomie zmagasz się ze swoim ego-centryzmem, z którym boryka się każdy człowiek zraniony grzechem pierworodnym? Mamy silną skłonność do odnoszenia wszystkiego do siebie samych jako centrum świata. Można ustami wyznawać, że Królem jest Bóg, ale swoim myśleniem i postrzeganiem rzeczywistości siebie samego stawiać w centrum i na tronie. Czy widzisz takie zagrożenie u siebie? W czym się przejawia, w jakich myślach, w jakich sytuacjach?
- W Liście do Efezjan św. Paweł pisze, że naszym celem jest żyć ku chwale majestatu Bożej chwały. Aby uwielbiać Boga, trzeba przestać wielbić siebie. Aby dbać o Jego chwałę, trzeba przestać dbać o swoją chwałę. Tzn. oceniać wydarzenia i sytuacje z perspektywy Bożej woli – czy są zgodne z Jego wolą, niekoniecznie przyjemne dla Ciebie i zgodne z Twoimi planami, pragnieniami. Dbać o chwałę Boga to także starać się tak przeżywać wszelkie sytuacje, aby On został uwielbiony – przez nasze posłuszeństwo, miłość, ofiarność, cierpliwość, wiarę itd.
Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)
Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. proszę, prowadź mnie w każdej sytuacji ku Twojej chwale, lecz mnie z egocentryzmu, zmieniaj moje spojrzenie i myślenie, by rzeczywiście Jezus był moim Królem.
Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.
Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
