Archiwum z dnia: 27 grudnia 2020

PRZYJĄĆ PANA TO PRZYJĄĆ JEGO ŚWIATŁO I ŻYĆ OFIARĄ

27.12.2020, niedziela , Niedziela Św. Rodziny. Św. Jana Apostoła

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 2,22-40

Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Józef i Maryja jako Święta Rodzina wypełniają przepis Prawa, według którego syn pierworodny należał do Boga, podobnie jak wszelkie pierwociny płodów ziemi, i należało niejako wykupić go składając w świątyni ofiarę. Ten nakaz Prawa był też pamiątką ocalenia pierworodnych Hebrajczyków w Egipcie. Czy jest w tobie świadomość, że wszystko co masz i nazywasz „swoim” – również współmałżonek, dzieci, rodzice – jest darem i należy do Boga?
  • Ofiarowanie odbywa się w Świątyni. W Jezusie wypełnia się proroctwo Malachiasza z pierwszego czytania: a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie. Jest to już zapowiedź doskonałej ofiary jaką Jezus jako Najwyższy Kapłan złoży Ojcu z samego siebie za grzechy wszystkich ludzi. Spróbuj włączać małe ofiary swojego codziennego życia: pracę, obowiązki domowe i rodzinne, cierpienia fizyczne, cierpliwe znoszenie nawet krzywd w ofiarę złożoną przez Jezusa Ojcu.
  • Światło na oświecenie pogan. Dopóki nie mamy relacji z żywym Bogiem w Jezusie, jesteśmy w ciemności, niezdolni do życia miłością i ofiarą, bo boimy się stracić siebie. A bez tego nie zbudujemy rodziny w wzór Rodziny z Nazaretu. Kiedy Jezus rzuca światło na nasze życie, zaczynamy rozumieć, że miłość karmi się ofiarą i odnajdujemy siebie w dawaniu samego siebie drugim.
  • Znak, któremu sprzeciwiać się będą. Tym znakiem sprzeciwu zapowiadanym przez Symeona jest krzyż. Jezus ukrzyżowany jest znakiem sprzeciwu, bo logika ofiary jest absurdalna dla świata, w którym ludzie walczą „o swoje”. Uderza w ludzki egoizm. Nie potrafimy, również w rodzinie, żyć miłością ofiarną o własnych siłach. Proś w modlitwie Jezusa o pragnienie i siłę, aby dzielić się z innymi swoim życiem, aby uzdalniał ciebie do daru z siebie.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, uzdalniaj mnie proszę do ofiarowywania siebie w miłości Ojcu przez małe ofiary miłości do bliźnich składane w codzienności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?