Archiwum z dnia: 5 czerwca 2021

05.06.2021, sobota , Św. Bonifacego

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Marka 12,38-44

Jezus, nauczając rzesze, mówił:
«Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Jezus postawił Żydom za wzór ubogą wdowę. To się nie mieściło w tamtejszej logice. Kobiety były traktowane na równi z dziećmi i niewolnikami. W szczególnie trudnej sytuacji społecznej były wdowy. „Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.” (1Kor 1,27-29). Jaki jest mój stosunek do ubogich, żebraków, bezdomnych, chorych?
•  Uboga wdowa rzuciła do skarbony jeden grosz. Ona NIE DZIELIŁA SIĘ tym co miała, ale oddała WSZYSTKO co posiadała, wszystko co mogło jej pozwolić przeżyć kolejny dzień. Taka postawa graniczyła z szaleństwem. Czy ja potrafię oddać Bogu wszystko co posiadam (co mi powierzył)? Czy oddaję mu swój czas, swoje umiejętności, siły, zaangażowanie w bycie Jego świadkiem? Czy na modlitwie powierzam mu dobra materialne, którymi dzięki Jego hojności zarządzam? Czy jest sfera, której nie oddałem jeszcze Bogu?
• Od wdowy można nauczyć się nie tylko ILE dawać, ale także JAK dawać. Nie można dawać tylko z tego co nam zbywa, czego mamy nadmiar. To poniża biorcę. Dawać trzeba z serca, z troski o potrzeby drugiego, „miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą” (Łk 6,38). Najlepszym źródłem hojności jest miłość. „Bo gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.” (1Kor 13,3). Czy potrafię dostrzec potrzeby drugiego człowieka? Czy dzielę się z nim swoim czasem, umiejętnościami, nawet jeśli to wymaga rezygnacji z realizacji własnych planów, zaspokojeniu własnych zachcianek?
  

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie, uczyń moje serce hojnym na wzór Twojej hojności.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?