CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ODKRYĆ DROGĘ DO WOLNOŚCI

19.07.2021, poniedziałek

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Księga Wyjścia 14, 5-9a. 10-18

Gdy doniesiono królowi egipskiemu o ucieczce ludu, zmieniło się usposobienie faraona i jego sług względem niego i rzekli: «Cóż uczyniliśmy, pozwalając Izraelowi porzucić u nas służbę?» Rozkazał wówczas faraon zaprzęgać swoje rydwany i zabrał ludzi swoich z sobą. Wziął sześćset rydwanów wyborowych oraz wszystkie inne rydwany egipskie, a na każdym z nich byli dzielni wojownicy. Pan uczynił upartym serce faraona, króla egipskiego, który urządził pościg za Izraelitami. Ci jednak wyszli swobodnie. Egipcjanie więc ścigali ich i dopędzili obozujących nad morzem. A gdy się przybliżył faraon, Izraelici podnieśli oczy i ujrzawszy, że Egipcjanie ciągną za nimi, ogromnie się przerazili. Izraelici podnieśli głośne wołanie do Pana. Rzekli do Mojżesza: «Czyż brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy pomarli na pustyni? Cóż uczyniłeś nam przez to, że wyprowadziłeś nas z Egiptu? Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom? Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni». Mojżesz odpowiedział ludowi: «Nie bójcie się! Pozostańcie na swoim miejscu, a zobaczycie zbawienie od Pana, jakie zgotuje nam dzisiaj. Egipcjan bowiem, których widzicie teraz, nie będziecie już nigdy oglądać. Pan będzie walczył za was, a wy pozostaniecie spokojni». Pan rzekł do Mojżesza: «Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię. Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan, tak że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan».

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Dla narodu Izraela wychodzenie z niewoli egipskiej  nie było proste. Na czym polegał problem? Izraelici byli niewolnikami, a ich podstawową potrzebą była potrzeba bezpieczeństwa. Tak bowiem mówili do Mojżesza: Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom? Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni». Wychodzenie z niewoli w pierwszym rzędzie musi dokonać się w człowieku, w jego wnętrzu, a jest to proces długofalowy. Ten proces naznaczony jest etapami poznawania Prawdy, którą jest Jezus oraz prawdy o sobie samym, o tym kim naprawdę jesteśmy i o tym, co nami steruje. Jezus mówi:  Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. (J 8,32) Czy masz świadomość swoich niewoli? Czy masz świadomość, gdzie leżą korzenie tych niewoli? Nazwij je, przyjdź z nimi przed oblicze Pana, który jest Prawdą.
• Poznanie swoich niewoli, to jeszcze za mało. Poznanie nie oznacza automatycznie wyjścia z niewoli. Izraelici wychodzili z niewoli, gdy w praktyce uczynili to, co Bóg im przekazał przez Mojżesza. Jakie słowo otrzymali od Pana? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię. Bóg żywy pokazał im kierunek wyjścia, a ten, po ludzku, wydawał się nie do zrealizowania, bo jak tu iść przez środek morza? Wolność domaga się przekraczania ludzkiego myślenia i bycia posłusznym Bożym wezwaniom. Taka postawa potrzebuje wzrastania w wierze i zaufania. Czy wzrastasz w wierze i czy o to prosisz? Czy jesteś posłuszny Bożym wezwaniom?

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci, że zapraszasz mnie do Swojej wolności. Dziękuję Ci za dar wiary i łaskę wzrastania w wierze.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?