CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO KROCZYĆ ZA JEZUSEM JAKO NOWY CZŁOWIEK

10.08.2021, wtorek , Święto św. Wawrzyńca

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Jana 12,24-26

Jezus powiedział do swoich uczniów: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Ten fragment Ewangelii przypomniał mi o chrześcijańskiej ascezie. To nie jest obecnie popularne słowo. Spotykam się oczywiście z różnego typu dietami, postami oczyszczającymi, wyrzeczeniami (najczęściej sportowymi), które mają jednak bardziej charakter rywalizacji ze sobą lub innymi. Tymczasem asceza chrześcijańska to praktykowanie dobrowolnego wyrzeczenia się pewnych dóbr, wartości i aktywności życiowych w celu osiągnięcia świętości, czystości i doskonałości duchowej oraz zbawienia. Czyli celem tego ćwiczenia siebie (ciała i ducha) jest podążanie za Jezusem na Jego drodze krzyżowej, przez śmierć ku Zmartwychwstaniu, już jako nowy człowiek.
• I właśnie tak odczytuję ten fragment. Jeżeli nie jestem gotowy „obumierać” dla Jezusa tam, gdzie rodzi się we mnie grzech, to nie przyniosę owocu. Nie obumieram, jeżeli nie potrafię zrezygnować z czasu „dla siebie” po to by napić się herbaty z żoną i z nią porozmawiać. Nie owocuję, jeśli wybieram dodatkowe zajęcia (nawet dobrze płatne) a nie mam czasu lub sił dla moich dzieci. Nie kocham modlitwy, jeżeli nie chcę znaleźć choćby 15 minut w ciągu dnia na samotne rozważanie Słowa Bożego.
• A czy ty jesteś gotów na wyrzeczenia, by osiągnąć świętość? Czy pytasz na modlitwie Jezusa, gdzie powinieneś obumrzeć z miłości do Niego i bliskich? Czy pytasz żony/męża, przyjaciela lub innej bardzo bliskiej osoby, jakiej bliskości lub obecności potrzebują od ciebie? Czy rozpoznajesz co jest ci potrzebne, nie dla siebie, lecz dla wzrastania w wierze i miłości? Zastanów się i proś Ducha Świętego o dar prawdy.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu naucz mnie proszę kochać tak, bym potrafił rezygnować z siebie i grzechu dla innych. Pokaż mi każdy grzech, który oddala mnie od Ciebie lub ludzi. Daj odwagę zmieniać się, nawet jeśli ta przemiana ma pozór straty. Proszę o dar prawdy o sobie samym.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?