Archiwum z dnia: 28 września 2021

28.09.2021, wtorek , św. Wacława, męczennika

Wyciszenie – zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) – przeczytaj:

Ewangelia według św. Łukasza 9, 51-56

Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem.
Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

• Gniew to wino demonów. Upija i zabiera rozum a serce czyni nieczułym na krzywdę. Gniew wybucha jak wulkan, spada ogniem i niszczy wszystko co jest na drodze.
• W dzisiejszej Ewangelii gniew wybucha w apostołach. Coś dzieje się nie po ich myśli. Samarytanie nie przyjmują Jezusa a może raczej chodzi o Jakuba i Jana. Przychodzą przecież w imieniu tego wielkiego nauczyciela-cudotwórcy, który uzdrawia nieuleczalnych i jednym słowem wyrzuca złe duchy. Oni są prawowiernymi Żydami, wybranymi przez Syna Bożego a ci Samarytanie śmią ich odrzucać?! Trzeba ich zniszczyć!
• Tymczasem Jezus odwraca się i odchodzi. Akceptuje ich wybór. Jednoznacznie jednak karci Jana i Jakuba gasząc gniew, który w nich już prawie eksploduje. Bóg kocha każdego człowieka, nawet jeśli on go odrzuca. On wciąż czeka i jest gotowy przyjąć z powrotem każdego z nas. Nie ma natomiast zgody na gniew, który krzywdzi.
• Często wybucham gniewem na moje dzieci. I gdy patrzę wstecz na te „erupcje” krzyku i groźnych, raniących słów, to widzę, że przyczyną gniewu była zawsze zawiedziona i zraniona pycha. „Ja coś powiedziałem, zleciłem i czemu one mnie nie słuchają! One mnie nie szanują!” i wybuch. Jezus mówi mi dziś, że gniew trzeba zostawić. Trzeba wybaczyć aby wyruszyć za Nim w kierunku Drogi Krzyżowej i Krzyża, gdzie umiera pycha a rodzi się bezwarunkowa miłość.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezus oddaję ci siebie samego. Pragnę służyć z miłością tym, których stawiasz na mojej drodze. Naucz mnie patrzeć Twoimi oczyma na innych. Wyprowadź mnie z gniewu bym miał uśmiech oraz otwarte serce zamiast krzyku i złości.

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?