Archiwum z dnia: 7 października 2021

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO TRWAĆ WE WSPÓLNOCIE

07.10.2021, czwartek , NMP Różańcowej

Wyciszenie zapraszaj Ducha Świętego, aby On prowadził modlitwę, np.: „Duchu Święty, proszę Cię, pomóż mi usłyszeć to wszystko, co Bóg chce mi dziś powiedzieć”.

Lectio (czytanie) przeczytaj:

Dzieje Apostolskie 1,12-14

Gdy Jezus został wzięty do nieba, Apostołowie wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej. Przybywszy tam, weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i Jego braćmi.

Ponawiaj czytanie, aż znajdziesz fragment, który Cię porusza. Zatrzymaj się na nim.

Meditatio (powtarzanie)

Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Czytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Rozważanie – jeśli jednak nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania:

  • Od samego początku w jakimś naturalnym odruchu ci, którzy kochali Jezusa, trzymali się blisko siebie. Potrzebowali siebie nawzajem, potrzebowali z kimś rozmawiać o Dobrej Nowinie, o Jezusie, o wątpliwościach, o życiu. Potrzebowali bliskości kogoś, kto myśli, czuje i przeżywa podobnie. Zresztą to im przekazał sam Jezus, formując wokół siebie wspólnotę uczniów, apostołów, kobiet – którzy Go słuchali i byli blisko Niego i siebie nawzajem.
  • Czy masz potrzebę bycia we wspólnocie skupionej wokół Jezusa? Jakie masz oczekiwania, tęsknoty, obawy z tym związane? Nie chodzi tylko o szeroką wspólnotę Kościoła, czy parafii. Sednem są relacje – bycie na tyle blisko z ludźmi, by móc się podzielić swoim sercem, by móc powiedzieć – znam ich, są dla mnie ważni. Każdy ochrzczony ma w swoim „duchowym DNA” potrzebę wspólnoty – grupki ludzi, którzy jak Ty zmagają się z codziennym życiem Dobrą Nowiną. Ludzi, którzy pokażą Jezusa, kiedy Ty przestaniesz Go widzieć w swojej codzienności. Ludzi, którzy będą się za Ciebie modlić. Ludzi, którym Ty możesz usłużyć wsparciem, modlitwą, świadectwem.
  • Maryja, pierwsza apostołka, zaraz po zwiastowaniu pobiegła przez góry, by być z kimś, kto jak ona przeżył wyjątkowe Spotkanie z Najwyższym. Po śmierci Jezusa nie usunęła się w samotność, ale współtworzyła wspólnotę uczniów. Modliła się wtedy i stale się modli z tymi, którzy jak ona kochają Jezusa. Przez wiele objawień wciąż przypomina, że jest z nami i zachęca do bycia razem, bycia blisko – z Jezusem i sobą nawzajem – we wspólnocie.
  • Co budzi się w Twoim sercu w związku z tą refleksją? Do czego Duch Św. Cię zaprasza? On stale prowadzi dalej i głębiej, niezależnie od momentu, w jakim jesteś.

Oratio (modlitwa) i contemplatio (trwanie w obecności Boga)

Teraz zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Duchu Św. Ty znasz moje serce, moje słabości, doświadczenia… Wyznaję, że ufam, że Ty wiesz, co jest dla mnie najlepsze. Proszę prowadź mnie, Ty sam pokonaj przeszkody, Ty sam rozpal w mojej duszy Twoje pragnienia wobec mnie!

Gdy zabraknie ci słów w modlitwie, to trwaj całym sobą przed Panem bez słów.

Actio (działanie) Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?